Galatasaray’ın durup dururken başkanlık seçimine neden gittiğini kimse tam olarak anlayamadı. En mantıklı tahmin, Dursun Özbek’in güvenoyu tazeleme isteğiydi ama görünen o ki evdeki hesap çarşıya hiç uymadı.
Dursun Özbek’in apar topar aldığı kongre kararı, rakiplerine doğru dürüst hazırlanma şansı vermediği ve işi bir anlamda oldubittiye getirmeye çalıştığı şeklinde yorumlanırken Mustafa Cengiz bu zorluğa karşın, on gün gibi kısa bir sürede hazırladığı liste ile yarışı kazanmayı başardı.
Bu yarışı çoğu Galatasaraylının düne kadar adını dahi bilmediği Cengiz’in kazandığını söylemek doğru olmaz; Özbek kaybetti. Peki, mevcut başkan, özellikle de Fatih Terim gibi büyük bir kozu oynadıktan sonra neden yenildi?
Özbek’in finansal karnesi maalesef çok başarısız oldu. Riva ve Florya arazilerinin satışı için zar zor aldığı yetki ile yaptığı anlaşmalar beklenildiği gibi kulübün düzlüğe çıkmasını sağlamadığı gibi, süreçte sapılan yanlış yollar kulübün önemli gelirlerden mahrum kalmasına neden oldu.
Tudor hamlesi, hem gelişi hem gidişiyle tam bir fiyasko ile sonuçlandı.
Özbek’in kardeşinin kulüp yönetiminde önemli görevlerde bulunması çok eleştirildi.
Cüneyt Tanman gibi önemli isimlerin istifaları Özbek’in elini zayıflattı.
Tüm bunları alt alta koyunca Galatasaray kongresi, bugüne kadar sürekli evet dediği Özbek’e hayır diyerek, favori olan yerine sürprize şans vererek ve başkanlık koltuğunu bir Galatasaray Lisesi yerine Gaziantep Lisesi mezununa vererek önemli bir cesaret örneği gösterdi.
Bu yarışın Özbek ve Cengiz’den ziyade gelenek ve yenilik, statüko ve değişim arasında geçtiğini düşünürsek çıkan sonucun futbolumuz adına umut verici olduğunu söylemek mümkün. Başkan Cengiz’in görev başındaki ilk sözlerini çok birleştirici, aklı başında ve samimi algıladım. Fakat geçmişte nice seçim kazanan başkanın nice güzel sözlerinin sonraları havada kaldığını düşününce bu algıya “umarım Cengiz de aynı akıbete uğramaz” dileğini de eklemek gerek.
can.nizamoglu@gmail.com
