Trabzonspor bu yıl doğru tespit, doğru teşhis, doğru tedavi doğrultusunda, tepeden tırnağa yenilenen, uzun uğraşlar sonucu ayaklar yorgana göre uzatılarak kurulan genç bir ekip.
Her ne kadar her şey teknik heyetten, yönetimden ve futbolculardan beklense de; takım sporlarında birbirinden farklı insanların tek bir bireymiş gibi davranıp oynayabilmesi için çok özel bir çaba gerekir. Zira değişik kültürlerden gelen farklı yapıda insanlar ortak amaçlar doğrultusunda motive edilmelidir.
Rahmetli Turgay Şeren’in adına yakışır, sadece futbol konuşacağımız bir sezon olsun diyerek, tarihlerin yazıldığı Avni Aker’e veda maçlarına çıkan Trabzonspor’u yorumlayalım.
Zordur ilk maçlar. Hele yeni kurulan takımlar için. Bir seri yakalama ve özgüven sağlama adına alınan üç puan için biz “altın” diyelim, siz “pırlantadan daha kıymetli” deyin!
Yenilerden üç oyuncuyla başladı Ersun Yanal; Durica, Onazi ve Castilla. Diğer 3’ü kulübe; İbanez, Bero, Suk. Teknik adamlar futbolculara performans danışmanlığı yaptığı için hoca haklıdır. Zira kadrolar açıklandığında birçok kişi milletin başına teknik adam kesiliyor da!
Onazi, Bozhikov’un ikramını gole çevirinceye kadar iki takım birbirini tartmakla meşguldü. Bu gol de Onazi’nin Trabzonsporlulara ve lige “merhaba”sıydı adeta. Aynı Onazi uzatmada postacının bir günde yürüdüğü mesafeden Trabzonspor’un 2. golünü attı.
12. adamından mahrum Trabzonspor’un ilk sınavında yeni oyuncuların hepsi geçer not aldı. Durica, 40 yıllık Trabzonsporlu gibi oynadı. Trabzonspor’un yıllar sonra hücumda pres yapan bir oyuncusu var artık; Suk. Diğerlerinin zaten kalitesi ortada. Uzun lafın kısası, yenilenen) Trabzonspor sevenlerine gelecek için “umut” verirken, rakiplere de “geliyorum” dedi.
