Nerede o Akhisar maçında koşan, mücadele eden Trabzonspor? Hele ilk yarı...
Her bordo-mavili futbolcu, notlar verilmiş, karneler doldurulmuş, okulların kapanmasını sabırla bekleyen liseli öğrenciler gibiydi. Evkur Yeni Malatyasporlu futbolcuların da Trabzonsporlu oyunculardan aşağı kalır yanları yoktu hani! Futbol maçı değil de veda maçı gibiydi; bitse de gitsek, birbirimizi üzmesek! Eksik olan çay, kahve, pasta ve börekti.
Düşünün, Trabzonspor penaltı kazanana dek, iki takımın futbolcuları birbirine sert girmiyorlardı! O anlamda kuralın bozulduğu dakika, Doria ile Olcay’ın hasarsız çarpışması, Yaşar Kemal Uğurlu’nun penaltı noktasına koşmasıydı.
İlk yarının kırılma anı, Malatyaspor’un stoperi Sadık’ın dengesini kaybettiği, düşerken Burak Yılmaz’a, vücudunu öne atarak yaptığı hareketti. E tabii ki pozisyon kırmızı karttı.
Futbol evrensel bir oyundur, taş ya da taşlardan birinin yeriyle oynandığında birçok şey değişebilir. Dünkü maçta olduğu- değiştiği gibi... Aksi halde bordo-mavili takım sabaha kadar oynasa bu skoru yakalayamazdı.
Rıza Çalımbay, ne zaman N’Doye’yu oyuna soktu, oyunun rengi,şekli, seyri, kısaca her şeyi değişti. Sol ayaklı Yusuf, sağ tarafta deyim yerindeyse esmeye başladı. Tabii ki N’Doye’un hakkını teslim etmek gerekir. O da, Yusuf’un formundan kimsenin memnun olmadığı sol tarafta hem ayağında top tuttu hem adam eksiltti hem de arkadaşlarını gol pozisyonuna soktu. Bu değişikliliğe de günün-maçın en büyük kırılma anı, skora etki yapan hamleydi diyebiliriz. Geniş alanlar bulan Yusuf’un sağdan gelerek, sol ayak içiyle yaptığı vuruşlar, ilk yarı saç baş yolan Trabzonsporluların keyfini yerine getirdi.
Özetle; Trabzonspor dün, bilhassa ilk yarı gamsız-renksiz, albenisiz futboluyla, deyim yerindeyse ecel terleri döktüğü maça 61’den sonra dört dörtlük oynayarak, sevenlerini keyiften dört köşe yapan skoru tattırdı.
