12 Suriyeli kadın mazlumların dili oldu

Mehe, Emine, Hanan, Munira, Feride, Amira, Salha... Onlar Suriye’de 8 yıl önce başlayan iç savaş nedeniyle ülkemize sığınan binlerce sığınmacı kadından sadece birkaçı. Hayatlarını başka bir ülkede sürdürmek zorunda kalan bu kadınlar, yaşadıkları deneyimleri sanatla yansıtmayı; Avrupa Birliği’nin finanse ettiği, Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ve BM Dünya Gıda Programı ile Türk Kızılayı’nca yürütülen Sosyal Uyum Yardım (SUY) projesiyle öğrendi. Ankara’da serigrafi, kırkyama ve linolyum baskı tekniği eğitimi alan kadınlar, bakış açılarını öğrendikleriyle birleştirerek “Umudun Renkleri” sergisini açtı.

‘Evimi özledim’

31 yaşındaki Mehe’ye göre savaşın rengi gri, bombardımandan sonra havada oluşan toz ve duman karışımının rengi. “Yüzünün önüne siper ettiğin elini bile göremiyorsun. Her yere sadece gri renk hakim oluyor.” Türk halkının kibar ve misafirperver olduğunu söyleyen Mehe yine de evini özlediğini ve bir gün geri dönmek istediğini söylüyor.

‘Değirmen sustu’

43 yaşındaki Hanan, Suriye’nin nehir ve su değirmenleriyle ünlü Hama kentinden geliyor. Kenti ve evine dair aklında kalan son anılarından biri, su değirmenlerinden akan suyun sesini duymasıydı.

“O ses benim için bir şarkı gibiydi” diyor. 2014’te savaş sürerken bomba sesleri su değirmenlerinin sesini bastırmaya başladı. Hanan için, sarı umut rengi: “Annemin beni küçük bir çocuken oyun alanına götürüşü gelir aklıma. Yolda sarı çiçekler yetişirdi ve ben hep onları toplardım.”

Feride, Suriye’deki eski yaşamlarına dönmeyi gerçekten çok istiyor. Umudun renginin beyaz olduğunu, beyaz rengin sevgiyi ve huzuru temsil ettiğini söylüyor.