Doğum Meselesi

Ne kadar takmıştım kafaya... Normal doğum yapacağım, her şeyin en güzeli, en ideali doğal olanı diye... Ne de çok mana yüklemiştim doğum meselesine. Eğitimler almış, kitaplar okumuş, sohbetlere katılmış evde eşimle egzersizler yapmıştım. Normal doğuma ruhum hazırdı da vücudumu da hazırlamak için ne yapılabilirse yapmalıydım. Ruhum hazırdı ; hazır mıydı sahi?

38. Hafta civarı bir tanecik Tanemim doğacakmış gibi yaptı. Antalyada yaşayan aileme haber verdim hemen annem geldi... NST ye bağlandık karnımdaki yavru ile doğum sancıları mıydı? Hep takip ediliyordum. Bir gece o kadar yükseldi ki sancılar; babam da atladı geldi Antalya'dan. Doğuracağım diye. Bir gece hastanede doğum yapacak psikolojisinde deneyim yaşadım:) Sadece bu. Doğmak için henüz acelesi olmadığını anlatmanın bir yoluymuş bu meğer.

2 Hafta boyunca iki gunde bir NST ile ölcülen sancılar sonunda anladık ki bu minik kuşun gelmesine daha var. Bu arada ebemizin önerdiği egzersizlere kaldığımız yerden devam ederek kendimi normal doğuma hazırlamaya devam ediyorum. Pozitif doğum hikayeleri filan okuyorum. Ama 40. hafta itibari ile artık her şey hikaye benim için. Tek istediğim şey, kızıma sağ salim kavuşup onu kucağıma almak.

Doktorumla konuşuyoruz. Doğum belirtisi yok, beklenen açılma, suyun gelmesi sancıların duzenli olması gibi belirtilerden bahsediyorum. 40 haftanın başında olması gereken bu belirtiler bizde yok. Bıraksanız 50 hafta daha ıceride yasamaya devam edecek bu yavrucak. Ama fizyolojik durum pek oyle keyfe keder haline musaade etmiyor. Kordon bağı kireclenmeye ; dolayısı ile dogum risk taşımaya başlıyordu. Kendi kendine gelmezse 19 Kasıma dek ; biz sezaryenle doğum yaptıracağız dedi değerli doktorum. Bir moralim bozuldu ki!

O kadar hazırlık yaptım, normal doğuramayacak mıydım? Şimdi normal doğumdan korktuğumu mu düşüneceklerdi? "Yapamadı" mı olacaktım?

19 Kasıma randevulastık doktorumla. Gidip odamı seçtim. Süslemeler için yakın dostum Zeynep yardımcı oldu. Büyük gün bir kaç gün içinde gerçekleşecekti...

Ve normal yolla gelmek istemeyen sevgili yavrumun karnımdan koynuma geldiği ana dek yaşadığım , her anına şahit olduğum o harika doğum gerçekleşti... Epidural Sezaryen yontemi ile yani sırtımdan takılan bir iğneden verilen ilacla belden aşağı kısmın uyusturularak alt karın bölgesinden kızımın çıkarılması ile hayatımın en ama en güzel anını yaşadım... Onun içimden an be an çıkarıldığı o en guzel anlar ve birazdan göbek bağı kesilince alıp koynuma geleceği ; emzireceğim o anların her birine ağrım sızım olmadan ve hiç zaman kaybetmeden şahit olmak benim için çok güzeldi.

Onca ay kendimi boşuna şartlamıştım. Meğer normal doğumu istememin tek nedeni onun doğum anında her şeye şahit olmakmış. Meğer sezaryen ile de bu mümkünmüş.

Normal doğum için çok mücadele vermiş ve sonunda epidural sezaryen ile yavrusuna kavuşmuş bir anne olarak anne adaylarına tek tavsiyem, kendinizi en iyi hissedeceğiniz yöntem ne ise onu seçin. Zaten yavrunuz seçiyor kendi doğum yöntemini. Size de sadece ona yardımcı olmak kalıyor. Siz mutlu olacagınız ve geriye dönüp baktıgınız zaman harikaydı dediğiniz anılarla dolu bir doğum istiyorsanız her şeyi bilin. Her nasıl bir yol olacaksa olsun en iyisi olacagını hayal edin. Her şey sizde bitiyor..

Mutlulukla,

Serap Oğuz Tan

@serapoguztan

www.seraptan.com

serapoguztan@gmail.com