Obez insanlara mobbing

Mobbing kavramı ilk olarak hayvan davranışlarını inceleyen bir bilim adamı (etolojist) olan Lorenz tarafından tanımlanmıştır. 1960’larda bir grup küçük hayvanın daha büyük, tek bir hayvanı (bir grup kazın bir tilkiyi) korkutmak için yaptıkları saldırıları gözlemlemiş. 1972’de ise Heinemann, ders sırasında küçük gruplardaki çocukların genelde tek bir çocuğa karşı zararlı davranışları tanımlamak için mobbing kavramını kullanmıştır. Önlem alınmazsa arkadaşlarınca şiddet gören bireylerin intihar edebileceklerine dikkat çekmiş. Sonra mobbing kavramı sadece iş ortamlarındaki tacizler ile anılır oldu. Ama gerçekler öyle değil.

Toplumlarda özellikle büyük gurupların küçük guruplara isteyerek ve istemeyerek her alanda mobbing yani taciz uyguladığı bir gerçektir. Obez ya da morbid obez bireyler de hayatlarının her anlarında bu tür tacizlere maruz kalmaktadır.

Obez bireylere taciz aslında evde başlar. Özellikle çocukluk çağında. Birçok ebeveyn ilk başlarda yanlış beslenme alışkanlıkları ile çocuklarını tıka basa doyurmaya çalışırlar. Bol kalorili besinler ile beslerler. Bir müddet sonra çocuk fazla kilo almaya başlayınca da bu sefer ağzını tut yeme tenkitleri gelir. Mobbing başlamıştır. Az ye, onu yeme, bunu yeme, koş, spor yap ile devam eden tacizlerin ardı arkası kesilmez.

Alaycı gülümsemeler

Aile içi mobbing okulda ve arkadaş ortamında devam eder. Çocuklar çok gerçekçidir. Bu gerçekçi özellikleri bazen çok yıkıcı, rencide olabilir. Şişko kavramı ile okulda ve arkadaş ortamında tanışırlar. Oyunlara alınmazlar. Alaycı gülümsemeler ile taciz taçlanır.

Sadece çocukluk çağı obezleri değil, yetişkin obezler de ciddi tacize maruz kalırlar. İş yerinde, toplu taşıma araçlarında, özellerinde, ailelerinde bu hor görülme onları bazen canından bıktıracak hale getirir.

Alış verişe gidemezler. Gittikleri yerlerde tüm gözler üzerlerindedir onların. Bedenlerine uygun kıyafet bulmaları zordur. Bazen kendini bilmez tezgâhtarların alaycı bakışlarına maruz kalırlar. Bazen sözlü aşağılamalar ile uğraşmak zorunda kalırlar.

Zordur obezler için hayat toplumda.

Toplu taşıma araçları onlara göre yapılmamıştır. Uçak koltuklarına sığmazlar. Acil çıkış verelim size derler tabii ki ek ücretle. Aslında şişmansın ve buna müstahaksın fikrini hisseder birçok obez. Kamusal alanlar onlar düşünülerek düzenlenmemiştir. Bir kamu kurumunda oturabilecekleri koltuk bulmak da zordur onlar için. Birçok hastanenin dahi muayene sedyesine sığamazlar. Onların yatabileceği yataklar, ameliyat masaları yoktur. Çok kilolu olanlar MR ya da tomografiden bile yararlanamazlar. Bunlar aslında obezler için kamusal mobbingdir. Son dönemlere kadar taşınabilecekleri bir ambulansları dahi yoktu. Sağlık bakanlığı obezite ile mücadele kapsamında bu açığı kapatarak obez ambulanslarını hizmete soktu.

Tabiî ki bu mobbinglerin birçoğu istem dışı uygulanmaktadır. Çünkü toplumda obezitenin hastalık olmadığı algısı hâkimdir. ‘’Şişmanlamış ise kişinin kendi suçudur, cezasını çekmelidir’’ gibi anormal bir düşünce hâkimdir.

Ama unutulmamalıdır ki; obezite bir hastalıktır. Nasıl ki bir barsak kanseri, bir meme kanseri olan birey suçlanamaz ise, obez bireylerde hastalıklarından dolayı suçlanamazlar. Kendi ellerinde olmayan bir hastalık yüzünden toplumsal baskıya ve mobbinge maruz kalamazlar..

Bilinçli ya da bilinçsiz obez bireylere uygulanan mobbingi önlemenin ilk kuralı bunun hastalık olduğunun kabul edilmesidir. Bundan sonra önce aile bireylerinden başlanarak, arkadaş çevresi, kurumlar, belediyeler ve devlet obezlerin ihtiyaçlarına yönelik çalışmaları başlatmalıdır.

Morbid obezite bir hastalıktır. Güncel modern tıpta morbid obezitenin tedavisi bariatrik cerrahidir. Hastalar çaresiz değiller.

Doç.Dr.Aziz Sümer

Genel ve Obezite Cerrahisi Uzmanı

Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi Öğretim Üyesi

Antalya OFM Hastanesi Cerrahi Direktörü

http://www.azizsumer.com/

email:drazizsumer@gmail.com

İletişim: 0 536 649 78 02