Asırlık tarihi boyunca şampiyonluk için mücadele eden bir takımın hiç bilmediği, hiç yaşamadığı bir kulvarda yarışıyor olması onu, hata yapmaktan korkan, oyun disiplinini unutan, tedirgin, ürkek bir takım haline getirmesi kadar doğal bir şey olamaz...
Fenerbahçe kümede kalma mücadelesi veriyor. Yani sorular bu sezon hiç çalışmadıkları yerden çıktı. Bilmedikleri, hiç yaşamadıkları hatta akıllarına dahi getirmedikleri bir iş yapmaya çalışıyorlar... İşte bu yüzden, dün gol attıktan sonra ne yapacağını bilmeyen bir takım vardı sahada... Oysa, bu sezonun en kritik ve belki de dönüm noktası olan bu maçın kazanılması çok önemliydi. Ama olmadı... Gerçekçi olalım, ruhunu kaybetme noktasına gelmiş bu takım kazanma becerisini de yitirmiş...
Gole kadar hiç de fena bir Fenerbahçe yoktu sahada... Ama ne zaman ki sarı-lacivertliler Soldado ile golü buldu işte o zaman başka bir takım çıktı karşımıza... Kimlik değiştirmişlerdi. Onca tecrübeli oyuncu olmasına karşın Volkan dahil takımın tamamı koruma içgüdüsüne büründü... Böyle olunca da, top da, oyun da Bursaspor’un oldu.
İkinci yarı Samet Aybaba’nın iki dokunuşu ölüp ölüp dirilen sarı-lacivertli takımı tam anlamıyla perişanlar mangasına çevirdi.
Hiç tartışmaya gerek yok... Bu maçın hak edeni Bursaspor’du... Fenerbahçe beraberliğe teşekkür etmeli...
Dünkü oyunun Fenerbahçe adına çok net bir göstergesi var... Yaratıcı oyuncusu olmayan bir takımın maçı kazanma, attığı golü koruma, attığından fazlasını üretme gibi şansı olamaz... Acil olarak böyle bir oyuncuya ihtiyacı var Fenerbahçe’nin... Ama asıl önemlisi başta başkan ve yönetim olmak üzere bu takımın topluca kümede kalma mücadelesi verdiklerini kabul etmesi lazım... İstatistikler bu pozisyondaki takımların sezon sonunda yüzde 80 oranında ligden düştüğünü bize gösteriyor... Artık Fenerbahçe’nin kaybedecek ne puanı ne de zamanı var.
