Uzay Gökerman

Dün akşam saat 19.00 olduğunda birçok Fenerbahçeli zor bir seçim ile karşı karşıya gelmişti.
Bir tarafta Avrupa’nın en büyük Kupası için final karşılaşmasına çıkan Kadın Basketbol takımı, diğer yanda da Süper Lig’de çok zor bir süreçten geçen ve her maçı final olan erkek futbol takımı...
Hangisini seçecekti?
Fenerbahçeli olmak bazen böyle bir seçimin içinde kalmaktır!
Saat 21.00 olduğunda Mersin’de Fenerbahçeli Kadınlar Kupayı kaldırırken; Olimpiyat Stadyumundaki futbol takımı da Karagümrük karşısında zor da olsa 3 puana ulaşıyordu.
Hiç kuşkusuz bu iki maçın aynı gün ve saate denk gelmesi nedeniyle; Kadın Basketbol takımının Avrupa’da üst üste iki defa şampiyonluğa ulaşması ile ilgili bu büyük başarının enerjisinin önemli kısmının futbola kayması bir şanssızlıktı.
Fenerbahçeli Kadın Basketbolcuları üst üste kazandıkları Euroleague Şampiyonlukları için tebrik ediyorum.

Önce Kulüp Başkanı sahaya girdi, hakemi yumrukladı.
Sonra Kulüp Başkanı sahaya girdi takımını maçtan çekti...
Ve Trabzon’da, Trabzonspor taraftarı, Fenerbahçeli futbolculara saldırmak, dövmek için, bilmiyorum daha ötesinde başka bir amaçları var mıydı, sahaya girdi. Bir çok oyuncuya müdahaleleri oldu. Yanlış görmediysem Livakovic bir yumruk darbesi aldı. Oyuncular hemen soyunma odasına kaçtılar; sahaya giren taraftar sonra hiçbir şey olmamış gibi elini kolunu sallayarak tekrar geldikleri yerlerine geri döndüler.
Yani şu an maç yazısı yazıldığı sırada muhtemelen arkadaşlarıyla olayları, pozisyonları değerlendiriyorlardı. Belki de nasıl içeri girdiklerini ve hiçbir şey olmadan oradan çıkışlarını gülerek, eğlenerek anlatıyorlardır.
Hayat olağan akışında ilerlemeye devam ediyor.
Bu ülkemizin normali haline geldi veya getirildi.
Bir iki gün üzerine beylik laflar ediliyor, bir takım temenniler sıralanıyor; ceza alması gerekenler üstlendikleri rollerine kaldığı yerden devam ediyor. Benzerleri etrafta racon kesiyor.

Karşılaşma tamamlandığında istatistiklerde Fenerbahçe 17 + Pendikspor 29 olmak üzere toplanda 46 faul yazıyordu.

İlk yarıyı Pendikspor 17 faulle tamamladı.

Yaklaşık 115 dakika oynanan (topun oyunda kalabildiği süre yaklaşık 47 dakika) karşılaşmada her 2,5 dakikada bir maçın durması anlamına geliyordu.

Topun oyunda kaldığı süre hesaba katılırsa faul ortalaması 1 dakikanın bile altına iniyordu.

Oyunun durması bir taraftan maçın akışkanlığını, devamlılığını etkilerken, diğer yandan da her faul sonrası sertliğin dozunun bir kademe yukarı çıkması, oyuncular arasında gerilimin artması futbol oynamayı etkileyen bir sonuç yarattı.

Örneğin ikinci yarı Welinton’un gördüğü ilk sarı kartın futbolla uzaktan yakından ilgisi yoktu. Hızlı hücumla rakip kaleye gitmeye çalışan topsuz durumdaki Ferdi’ye gitti omuz attı.

Benzer faulün aynısını Halil’in de yapması bir rastlantı mıydı? Ferdi gibi sakin kalmayı başarabilen bir oyuncuyu bile kontrolden çıkaran sertliklerdi bunlar.

Welinton Süper Lig’e yabancı mı?

Haftalar sonra Osayi ve Becao sahadaydı. İkinci yarı Fred de girdi oyuna. Bir anlamda Fenerbahçe sezona başladığı düzene geri dönmeye başladı.

Şunu artık biraz daha net bir şekilde görebiliyor ve söyleyebiliyoruz; takımın temel iskeletini aynı bir insan bedeni gibi bir araya getiren 11 oyuncu var. Bu oyunculardan biri bile oyunun dışında kalsa tüm senkron bozuluyor, akordu olmayan aletlerden oluşan bir orkestraya dönüşüyor. Hele bu sayı 2-3 olursa konu sadece akortsuzluk değil; entrümansızlığa ve nihayetinde de bazı seslerin hiç olmadığı, keyif vermeyen tatsız bir müzik halini alıyor.

Esas sanatçılar ana temayı çalarken takım uyum halinde hareket ediyor, keyif alıyor ve etrafını da mutlu ediyor.

Diğerleri de bu keyif veren ortama katkı sağlıyor.

Durumun özeti bu!

Fenerbahçe sezonun ilk yarısında tam da buralarda, Pendikspor maçına kadar her şeyin yolunda gittiği bir senkronda ilerledi.

Hatayspor maçı sonrasında Djiku, Pendikspor maçında da önce Fred’i sonra da Becao’yu kaybetti.

Kasım ayı boyunca bu oyunculardan yoksun çıktığı mücadelerde geri dü

Fenerbahçe’nin kadroya bağlı zorunlu değişikliklerinden sonra oyununun bozulduğu bir gerçek.

Bu maç temposunda İsmail Kartal’ın sadece Samandıra’da taktik antrenmanlarla bunu aşabilmesi çok kolay görünmüyor.

O da ister istemez kadro tercihleriyle bir oyun oturtmaya çalışıyor ki bazı oyuncuların formlarındaki düşüşün neredeyse dip yaptığı bu bölümde evdeki hesap asla çarşıya uymuyor.

İrfan Can’ın yaşadığı sakatlık bu sürecin tam tuzu biberi oldu!

Osayi Samuel’in Afrika Kupasından nasıl döndüğü tam bir muamma! Onunla birlikte Ferdi’nin tekrar eski yerine geçip geçmeyeceğini de şimdilik bilmiyoruz.

Burası kritik çünkü Oosterwolde’nin saha içindeki yüksek mücadelesi takımın genel sorunlarının dışında her türlü takdiri hak ediyor.

Benim düşünceme göre Ferdi’nin solda oynaması çok daha doğru bir tercih olur ama Oosterwolde bize bu cümleyi kurduracak bir oyuncu profili göstermiyor.

Sorunlardan biri oyunun geriden kurulamaması; rakip çok sayıda oyuncu il

Rize’de yağmur altında iyice ağırlaşmış öyle bir saha şartları vardı ki 1980’ler Türkiyesini hatırlatıyordu, izleyene.

Belki yukarıdan bakınca yemyeşil çim görüyordunuz ama böylesi parklarda, bahçelerde de vardı; hani içine girdiğinizde ayağınızın tamamının çamura battığından söz ediyorum.

Avrupa’nın birçok ülkesinde iklim şartları çok daha ağır yaşanmasına karşın artık saha zeminlerinde Rize’deki gibi kötü görüntülere rastlamıyoruz.

Özellikle Büyük Britanya gibi Gulf Stream etkisinde kalan ada ülkelerin stadyumlarının modern drenaj sistemleriyle saha zeminlerini koruyucu önlemlerle donattıklarını izliyoruz.

Evet, 20 sene öncesinde belki oralarda da yüzleri çamura batmış oyuncu fotoğraflarını görmeniz mümkündü ama artık değil.

Bunu Avrupa’da futbolun içinde olan hiç kimseye anlatamaz, açıklayamazsınız.

Türkiye’de son 10-15 yılda birçok şehirde devlet desteği ile görkemli stadyumlar yapıldı. Rize de bunların arasındaydı.

Adında “Süper” ola

Hikayeyi geçen hafta şöyle bir yerde bırakmıştım.

“Fenerbahçe’nin oyununda bir sıkışma ve daralma neticesinde de tıkanma artık gözle görülür hale geldi.

Bunun bir bölümü oyuncu performanslarından kaynaklanırken önemli bir kısmının oyundan sebeplendiğini konuşuyor ya da tartışıyor olmak gerekiyor.

İsmail Kartal için burası tam bir sırat köprüsü niteliğinde bir yere dönüştü; çünkü eğer oyuncu performansları çözülmezse Hoca’nın mutlak surette artık şapkasında ne varsa onlardan bir seçki yapması gerekecektir.”

Hafta arası Gaziantep’te kötü saha koşulları altında Kupa maçı oynarken fazlasıyla rotasyon tercihi kullanmıştı İsmail Kartal ki hemen hepsi doğru ve gerekli dokunuşlardı.

Süper Lig maçı ile kıyaslandığında Gaziantep karşısında sahaya çıkan oyuncu grubunun etkili bir mücadele ortaya koyduğunu da izledik.

Sezonun boyunun tam buraya geldiği ve yoğun maç trafiğinin içinde o şapkadan tavşan çıkarmanın ne kadar güç bir maharet olduğu gerçeğini

Geçen hafta yazımı bıraktığım yerden devam ettireyim.
“Ocak bitti, Fenerbahçe adına zorlu bir Şubat ayı başlıyor.
Antalyaspor (D), Alanyaspor, Rizespor(D) ve Kasımpaşa maçlarının herbirinin zor geçeceği sonrasının da artık yokuş aşağı inmek anlamı taşıdığını söyleyebiliriz.”
Sezonun en kritik dönemecine girmiş bulunuyor Sarı Lacivertliler.
Bir kere yukarıda saydığımız dört takımın 3’ü ile puan sıralamasında ilk 10 arasında yer alıyor ve mücadeleyi seven, dirençli oyun oynuyorlar.
Diğer taraftan Fenerbahçe’nin kadrosunda form düşüklüğü yaşayan oyuncular var.
Tadic, Szymanski, Dzeko kelimenin tam anlamıyla düşüşe geçtiler.