CEM YILMAZ’IN DURMAK BiLMEYEN DURMUŞ’U

İzzet Çapa gazeteciliğine bir katkı da benden: Cem Yılmaz’ın spor hocası Durmuş’a dair birkaç sağlam dedikodu. Artı, sosyal düzene dair iki mühim soru: Nasıl sosyal tırmanıcı olunur? Gece hayatında sadakat nasıl kazanılınır?

Bugün biraz İzzet Çapa gazeteciliği yapalım, Çapa’nın ‘Cem Yılmaz’ın vazgeçemediği adam: Durmuş’ (11 Haziran, Habertürk Magazin) başlığıyla verdiği Cem Yılmaz’ın spor hocasını spora yazdırma hikayesinde ‘son dakika gelişmelerini’ aktaralım.

Spor hocasını spora yazdırma meselesi, Cem Yılmaz’a mahsus bir durum değil. Maddi gücü sağlam, uzun yıllardır spor yapan metropol erkeği, yıllardır beraber çalıştığı spor hocasını, her yeni kayıt olduğu havalı spor kulübüne beraberinde sürükler, elleriyle kaydını yaptırır. Bunu yapan Cem Yılmaz olunca magazinde manşet oluyor tabii. Çapa, gidilen kulübün adresine, ödenilen aidat miktarına kadar ulaşmış, fakat Çapa’nın dedikodu kaynağı Gargamel’in burnu asıl meseleye ulaşamamış. Spor hocaları arasında dönen dedikodulara göre Cem Yılmaz’ın Durmuş’u, spor salonu içinde pek de sakin ‘duramamış’, çaktırmadan diğer üyelere de ders vermeye başlamış.

Bir spor hocasının, üye sıfatıyla yabancı bir spor salonuna gidip, içeride ahbaplık kurduğu diğer üyelere ‘masa altından’ ücretli ders vermesi ne etik ne de yasal açıdan kabul edilebilir bir durum. Durumu fark eden kulüp antrenörleri, Durmuş’u şikayet ediyor, Durmuş kulübe giremez oluyor, olan tüm bu gelişmelerden habersiz Cem Yılmaz’a oluyor.

GECE HAYATINDA SADAKAT KARTLA OLUR MU?

Kapitalist düzende kullanıcının markaya olan bağlılığını artırmak/sağlamlaştırmak adına bakkalından havayolları firmasına, simitçisinden kahvecisine kullandıkça kazandıran, kazandırdıkça kullandırak kart sistemi, gündelik yaşamın bir parçası. Uçuş öncesi ya da market alışverişi sırasında yöneltilen “Filanca kartınız var mıydı?” sorularından kimi zaman da “Almak ister miydiniz?” ısrarlarından sıyrılmak güç. Kimine göre mesele o an sağlanacak iki kuruşluk indirim değil, bir gruba, oluşuma ait olma hissi. Benzer uygulama şimdi Anjelique, Zuma, Kitchenette gibi kulüp, bar, restoran markalarını bünyesinde bulunduran İstanbul Doors Group sayesinde eğlence, yeme ve içme sektörüne sıçrıyor. Doors, ID Card’la sadık müşterilerine belli başlı indirimler, avantajlar, jestler sağlayacak. Amaç, sadakati artırmak. Doors grubuna göre, müşteri sadakat programı sektör içinde ihmal edilmiş ve yatırım yapılmamış bir konu. Global çaplı araştırmalar sonucunca ID card için “Dünyadaki ilk örneklerinden biri” diyorlar. ‘Uçtukça uçuran’ mil programları misali, ID’de içtikçe içiren, yedikçe yediren şık bir uygulama. Asıl mesele şu: Hancı değil yolcu olmayı bellemiş, hızlı tüketime odaklı, her sezon yeni açılan üç beş kulübü, barı öğütmeye programlı gece insanın sadakatı nasıl sağlanacak? Hele ki 2012’nin İstanbul’unda müdavim kavramı çoktan unutulmuş, çabuk sıkılmak, oradan oraya zıplamak iyice moda olmuşken.

NASIL SOSYAL TIRMANICI OLUNUR?

GQ Türkiye’nin son sayısındaki sosyal hayatta zirveye çıkmanın yollarına dair yazı, her sosyal kelebekten akbabaya dönüşmeye kararlı ya da meyilli kişinin okuması, notlar çıkarması gereken yazı. Daha evvel O’Brien’ın ‘Gece akbabalarına dikkat’ (Temmuz 2011) uyarısıyla yine bu köşe sınırları içerisinde ele alınan mevzunun aslı şu: Sosyal tırmanıcılar ya da başka bir tabirle gece akbabaları, “Ne bildiğin değil, kimi tanıdığın önemli” lafının doğruluğunu kanıtlayan, davetlerde kurduğu ince ilişkilerle toplumda sağlam yerlere gelen kişiler. O’Brien’a göre de hayat sosyal tırmanıcılığının daha nazik bir biçimi zaten. Yıllardır çalışıyor, didiniyor, sosyal düzende yerinde sayıyorsanız O’Brien’ın yazısından sosyal tırmanıcı olmaya giden birkaç adıma göz atın.
* Partide abartılı giyinin ki insanlar daha havalı bir yerden geldiğinizi ya da gideceğinizi düşünsün.
* Partilerde geç gidin, erken kaçın. VIP’ler böyle yapar.
* Her jenerasyondan arkadaşınız olsun. Büyük şirketler ve imparatorluklar böyle oluşur.
* Kendi sosyal seviyenizdekileri zekanızla alt ederek bir üst seviyeye çıkmaya bakın.