Karalahana çorbası pek lezzetliydi

Bülent Turan "Ordu'ya gelince, Ordu yemeklerini tatmadan gitmek olmaz" dedi. Ve beni Grand Midi Restaurant'a götürdü. Önce isim kafamı karıştırdı. "Hem 'Grand' (büyük) hem 'Midi' (orta) kelimesi nasıl yan yana geliyor?" dedim. Grand Midi Restaurant, Büyük-Orta Lokanta anlamına gelmiyor muydu? Sonradan öğrendim ki lokantanın ismindeki o kelime, "midi" değil, "mıdı" imiş. Mıdı da, bu lokantanın sahibi Mıdı Mustafa'nın Ordu'daki lakabıymış.Mıdı lokantası, Ordu'nun sahil şeridinde, denize uzanan ahşap bir iskelenin üzerinde. Ahşap iskele yeni yapılmış. Yapılırken de özen gösterilmiş. Döşemenin arasına yer yer kalın camlar yerleştirilmiş. Yürürken, yemek masanızda otururken ayaklarınızın altında denizi görüyorsunuz.Karadeniz yemekleri genelde birbirine benziyor ama "Türkiye Gezi Rehberi"nde (www.geziturkey.com) Ordu'da farklı yemekler olduğunu okumuştum. Ordu'da, denizin üzerine uzanan ahşap bir iskelenin üzerindeki bir Karadeniz lokantasını, Midi'yi anlatacağım. Gezi rehberinde doğası, sosyal ve kültürel yaşamı ile Ordu'nun nispeten korunabilmiş bir Karadeniz kenti olduğu, sahil boyunca uzanan balık lokantaları, otelleri ile ziyaretçilerin ilgisini çektiği belirtiliyordu.1883 yılında büyük bir yangın geçirerek tamamen yok olan Ordu'da en eski evler bile 100 yıllık. 1878'deki bir sayıma göre Ordu'da 9 bin 111 Müslüman, 2 bin 626 Rum, 1991 Ermeni olmak üzere 13 bin 728 kişi yaşıyormuş ve 4 bin 169 konut bulunuyormuş. İstiklal Savaşı'ndan sonra 20 bin Rumun Ordu'dan Yunanistan'a göç ettiği biliniyor.Mıdı'da masaya oturduk. Salonun her yanı cam. Karadeniz'in rüzgarı dalgaları kabartıyor, denizin suları camlara kadar ulaşıyor.Buranın usulü gereği herhalde garsonumuz hemen masayı donatmaya başladı. Getirdiklerinin ne olduğunu sormaya çalışıyorum. O gürültü arasında baktım, karalahana çorbası kasesi de önümde duruyor.Karadeniz sahillerinde her yörenin, her lokantanın karalahana çorbası farklı. Mıdı'nın çorbası pek lezzetliydi. Ordulular karalahanaya "pancar" diyorlar. Çorbanın adı da pancar çorbası. İçinde mısır yarması, fasulye, pirinç varmış.Çorbayı sıcak sıcak içtikten sonra masaya getirilen küçük tabaklar içindeki yöresel otları tatmaya sıra geldi. Soğanlı pazı kavurma (pezik), patates kavurma, turşu kavurma, fasulye kavurma, pırasa kavurma ve mısır ekmeği... Yöresel otları tattık Anlayabildiğim kadarıyla, Ordulular dağda bayırda ne kadar ot ve sebze varsa kavuruyorlar. Kavururken de içine pirinç, mısır, bulgur katıyorlar.Ordu'da yetişen yeşil yapraklı bir bitkinin gövdesi olan galdirik kavurması, pazı kavurması, taze bezelye, hoşgıran, melocan (diken ucu), tirmit (mantar) kavurması Ordu'nun yerel kavurmaları.Yumurtaya ve mısır ununa bulanarak tavada kızartılan otlar ve balıklar da var. Sakarca kayganası, taze bezelye kayganası, hamsi kayganası, pezik mücveri bunların en beğenilenleri.Pirinçli pancar (karalahana) döşemesi, kuru yufka böreği, pancar (karalahana) sarması, sakarca mıhlaması, mısır yarmalı aş sarması da Ordu'nun yerel yemeklerinden.Ben pancar (karalahana) çorbasını tattım. Mısır ve kabak çorbası da ünlüymüş. Onları bir başka gezide tatmaya çalışacağım.Gelelim balıklara. Beni lokantaya götüren Bülent Turan, "Bu mevsim taze olta balığı kalkanı tadacaksınız" dedi. Kalkanla birlikte bir porsiyon da Karadeniz'in ünlü balığı mezgiti ısmarladık. Kalkan küçük parçalar halinde kızartılmıştı. Gerçekten pek nefisti. Mezgitin tadı güzeldi ama kıtır değildi. Karadeniz sahilinde çok yerde mezgit yedim. Lokantalarda genelde kullanılmış yağla ve acele kızartılınca baygın baygın servis ediliyor. Kıtır kıtır kızartılmış mezgiti sadece Amasra'da Hoşafçı'nın Yeri'nde yiyebilmiştim.Samsun-Sarp arasında inşa edilen yeni Karadeniz Sahil Oto Yolu sayesinde Ordu'ya ulaşmak şimdilerde kolaylaştı. Samsun'dan sadece bir saatte denizi ve dağları seyrede seyrede Ordu'ya gidiliyor. Yolunuz düşerse Mıdı lokantasına uğrayınız. Her şeyi kavuruyorlar