Haftalardır ümitle hayal kırıklığı arasında bıçak sırtında gezinen Fenerbahçe dün teslim bayrağını Fatih Terim Stadı’nda çekti... Ezeli rakibi Galatasaray’a kendi elleriyle 4. yıldızı verdi.
Bu sonuç sürpriz miydi? Tabii ki değil... Çünkü sahaya bakan anlıyordu bu yarıştaki farkı...
Galatasaray’da hep inanç ve umut vardı...
Fenerbahçe ise sürekli kan ağlıyordu...
Başakşehir maçının analizine fazla girmeye gerek yok. Böyle karşılaşmaları oynaması da, izlemesi de hep zordur... Ayakları güçlükle giden, bugünden çok yarın başına neler geleceğini düşünen sarı-lacivertli futbolcuların derbiden çıkan sonucun ardından takır takır top oynaması beklenemezdi... Onlar da kimseyi yanıltmadı. O küçük şanslarını kullanmak yerine teslimiyeti yeğlediler... Ne tempoyu yükselttiler, ne Başakşehir’i terlettiler... Kaderlerine razı geldiler... Son bölümde sinirlerini de kontrol edemediler...
Fenerbahçe adına asıl sorgulanması gereken bu noktaya nasıl varıldığıydı...
Tribünler Fenerbahçe’deki sorunun hoca ve yönetim olduğunu daha sezon başında tespit etmişti...
Taktik ve tercih hataları nedeniyle İsmail Kartal’ı hep eleştirdiler...
Onu takımın başına getiren Aziz Yıldırım’a da sırtlarını döndüler...
Kısacası Fenerbahçe önce saha içinde inancını, ruhunu, ahengini kaybetti...
Ardından saha dışında bugüne kadar kendisini ayakta tutan en önemli özelliğini...
Dayanışmasını...
Evet Fenerbahçe çok çekti... Hâlâ da çekmeye devam ediyor... Ama en karamsar, en karanlık günlerde bile ayakta kalmasını bu takım da, bu camia da, bu taraftar da hep bildi...
Bugün ise tablo değişti... Yıllarca en küçük şampiyonluk belirtisinde stada girebilmek için birbirini yiyen, hele rakip Galatasaray ise dağa taşa Fenerbahçe yazmaktan çekinmeyen tribünler boş vaadlerden, kös kös antrenörlerinin şikayetlerini dinlemekten, “Hocanın başarısızlığı benim başarısızlığımdır” söylemlerinin ardından gelen U dönüşlerinden bıktı, sıkıldı, usandı...
“Bekleyin görün... Seneye Allah kerim” havasındaki yönetimin yapacağı flaş transferler, kariyerli teknik adam hamleleri bu saatten sonra o tribünleri, eski havayı kolay kolay geri getirmez, bu yaraları iyileştirmez...
Yapılacak şey bellidir!... Asıl sorumlular şapkayı önüne alıp, gerçeklerle yüzleşmelidir...
