Fenerbahçe milli aranın ardından lige dönüşte yine coşkusuz, etkisiz ve renksizdi...
Üst üste üç maçını kaybetmiş bir takımdan daha yaratıcı, daha bitirici, daha enerjik bir oyun bekliyorduk açıkcası..
Konya deplasmanında ilk şutunu ancak yarım saat sonunda bulabilen Fenerbahçe; statik, durgun, yavaş, tek düze futbolu ile adeta idare eder gibiydi... Bir tek Slimani bu silik oyuna direniyordu. Nitekim Fenerbahçe’nin yakaladığı tek ciddi pozisyon da Cezayirli’nin yaptığı pres sonunda doğdu. Ancak kaleci Serkan gole izin vermedi. Buna karşılık Harun kalesinde biri direkten dönen iki ciddi tehlike yaşadı.
Fenerbahçe’nin bu kadar pas hatası yaptığı ilk yarıda üretken olması zaten beklenemezdi. Mehmet Topal ve Jailson yeteri kadar ofansa destek veremiyor, Ayew ve Aatıf iyi niyetli oyunlarına rağmen hücum aksiyonlarına çeşitlilik katamıyorlardı.
İkinci yarının başlamasıyla Topal-Jailson ikilisi biraz daha öne yakın oynayınca Konyaspor’a kısa süreli bir baskı kurulabildi. Aatıf’ın yerine giren Eljif Elmas da attığı golle takımını adeta iipten aldı.
Konya’dan üç puan çıkaran Fenerbahçe için sorunlar asla bitmiş değil. Çünkü takım oyunundan uzak, bireysel performanslarla bir şeylere ulaşma çabası içindeler. Kanatlar verimli değil. Bekler oyunun içine hiç giremiyorlar. Böyle olunca da sevimsiz bir Fenerbahçe ortaya çıkıyor.
Bu arada Benzia’nın ilerleyen haftalarda takıma hareket getirmesi yüksek ihtimal. İyi bir kumaş. Ama biraz daha fazla top istemeli, biraz daha kendini arkadaşlarına göstermeli. Jailson’un bu lig için biraz daha güçlenmesi gerekiyor. Bir de Cocu bu çift ön libero hastalığından kurtulmalı. Özelikle Eljif’e yazık oluyor.
Evet Fenerbahçe, potansiyelinin çok altında. Yeni bir oyun, takım ve teknik direktörle her şeyi değiştiren bir kulüp zamana ihtiyaç duyar. Ancak bu süreçte gelişme sinyalleri de verir. Bunu henüz göremedik. Bu galibiyet aldatıcı olmasın... Çünkü dün şans fazlasıyla yanındaydı Fenerbahçe’nin...
