Futbolumuzun iki dev takımı Fenerbahçe ile Trabzonspor Kadıköy’de oynadıkları 90 dakikada “kalite değerlendirmesinden o kadar uzakta idiler ki.”
Fenerbahçe de Trabzonspor da tempo yaratmak adına ortaya hiç bir özellik koyamıyorlar, klasik pas aldı verdileri içinde akıp giden zamanda adeta birbirlerinden “hata ikramı” bekliyorlardı... Gerçi önce Sapara, sonrasında ise Alex’in direklerde eriyen vuruşları zoraki de olsa bir umut gülümsemesi yaratıyordu taraftarlarında...
Sarı-lacivertli kadroda özellikle Sow’un son hareketlerdeki duyarsızlıkları taraftarları üzüyor ve kendi evinde oynayan Fenerbahçe’de yine Alex’ten başka aklı sadece oyunda olarak doğru toplar kullanan başka isimler gözlere batmıyordu doğrusu...
Trabzonspor’un bir kaç isimden mahrum olmasına rağmen özellikle ikinci yarıya hızla başlaması başta Sapara olmak üzere Alanzinho ve Halil’in orta alandaki süratli çıkışları oyuna biraz renk katsa da maç özet olarak vasatın üzerine hiç çıkamıyordu.
Vikinglere benzeyen saç traşlarıyla dikkat çeken yepyeni ve pahalı transfer Chelseali Meireles orta alanda öyle “özel işler” yapacak ve taraftarlarını ayaklandıracak bir futbolcuya gelecek adına da pek benzemiyor hani...
Trabzonspor defansının içlerine dalışlar yaparak risk almasını filan hayal ediyor insan ama hazretten henüz böyle işaretler almak zor mu zor...
Evet, karşılıklı ataklarla akıp giden dakikalarda iki takım da sanki beraberliğe razı imişler havasından çıkamıyorlar ve gol lezzetine ulaşamayan iki takım taraftarları da mutsuz ve de umutsuz bir havada seyrediyorlardı yarışmayı...
Ehhh, Olcan’ın altıpas üzerinden tribüne vuruşu, sonrasında yine Olcan’ın Volkan’la karşı karşıya kalışı ve güzelim pozisyonu heba edişi beceriksizliklerini gördükten sonra bir kaç pozisyon daha Trabzon’un altıpas içindeki inanılmaz fırsatlarının heba olması sonunda beraberlik sonucunun bir Fenerbahçe şansı mı olduğu yoksa sevgili Şenol Güneş ve Trabzonspor’un şanssızlığının mı maçı sarıp sarmaladığına varım siz karar veriniz sayın okuyucular...
