Milli kadronun Estonya önündeki kazanımına sevinmekle birlikte bir hayli de düşündürücü bulduk doğrusu sonucu...
Ay-yıldızlı ekibin başında hangi teknik grup görev alsa futbol oyununu yeniden ve kendileri keşfedeceklermiş gibi davranıyorlar nedense... Defanstan öne çıkışlarda bir telaş... Bir acelecilik... Nasıl da garip geliyor insanlara... Arda-Emre-Gökhan-Burak-Umut gibi usta ayaklar bile çabuk oynama adına korku içindeler sanki... Yani Hollanda önünde kaybedilen puanlar takıma büyük endişeler getirmiş sanki... Ayrıca ilk yarının sonlarında gelen Emre’nin golü şık ama bu tecrübeli kaptanın kontrolsüz sevinç gösterileri bile aslında “korkunun ayak sesleri” değil de neydi?
Neyse ki, ilk yarı gelen sayı ve Estonya’nın 10 kişi kalışı millilerimizi rahatlatmıştı devre arasında... İkinci 45’te derli toplu bir futbol rahatlığı sahayı sarıp sarmalıyor, takım tüm hatlarıyla huzurlu ve normal bir oyun gösterisini sergilemeye başlıyordu. Hele Umut’un kafa golüyle sonucu ve puanları garantiye alan millilerimiz hem tribünlere hem de ekranları başındakilere beklenen sükuneti sunuyorlardı.
Selçuk’un taktik gereği mi, yoksa Abdullah Avcı’nın maziyle hesaplaşmasından doğan bir mesele mi olduğunu şimdilerde değil de sanırız ileri zamanlarda daha iyi anlayacağız... Ancak Türkiye’nin orta alandaki tartışmasız en iyi futbolcularından önde geleni Selçuk’un milli kadronun “olmazsa-olmaz” bir oyuncusu olduğu dün oyuna girer girmez gerçeği bütün çıplaklığıyla ortaya koydu. Attığı golü de bir kenara koyalım, tüm takıma gelen huzur ve tüm ekibe yayılan emniyet duyguları Selçuk’un önemini bizlerden daha iyi anlatmaktaydı sanırız seyredenlere...
Evet, Ay-Yıldızlı ekibimiz Hollanda önünde bayağı korkutmuştu... Olabilir, çünkü futbol oyunu bilinmez sonuçları nedeniyle dünyanın en ilginç sporu ve milyarlarca seyirciyi bu sebeplerle statlardan statlara koşturuyor. Ay-Yıldızlı takım bize göre dünkü sonuçla Brezilya yolculuğu adına iyi bir başlangıç yaptı ve gelecek adına bizleri bir hayli de umutlandırdı.
