Öncelikle Bursaspor camiasındaki gerginliğin azalması için bence tek gerekli şey sportif başarıdır. Bunun bilincinde olan yeşil-beyazlılar, Akihsar’da mutlak kazanmak ve istikrarı yakalayıp Avrupa için umuda yelken açmak istiyorlardı. Fakat Timsah’ın ortaya koyduğu oyun hayalkırıklığıydı. Oyunun hemen başında Fernandao’nun karambol pozisyonda attığı gol ile Timsah’ı yüreklendirmeye yetmedi. Yeşil-beyazlı oyuncuların topa sahip olmadaki beceriksizlikleri, organize olmalarını engellediği gibi bölgeler arası geçişleri de tıkamış oldu. Timsah’ta savunma almakta başarılı olamayan Şamil, Caja ve Belluschi’nin hücuma destek vermesi beklenemezdi.
Akhisar takımını futbolda basit oynayan, başarılı takımlardan biri olarak gördüm. Bir oyun felsefeleri var, onun üzerine çalışıyor ve başarılı oluyorlar. Mehmet Akyüz’le attıkları 2 gole de Bursaspor savunmasının arkasına attıkları toplarla ulaşmaları tesadüf değildi. Ayrıca kazandıkları topları çabuk bir şekilde hızlı hücuma dönüştürmeleri de Mehmet Akyüz ve Niasse gibi oyuncuları da üretken hale getiriyor. Savunmasında tedbiri elden bırakmayan anlayışın orta alanda arı gibi çalışan Merter, Sertan Emin ve Güray’a değer kattığını belirtmek gerekir.
Bursaspor’un ikinci yarının başındaki dağınık durumu da Akhisarlı oyuncuların iştahı kabarttı ama 3. gole ulaşmada becerikli olamadılar. Timsah’ta Daum’un oyuna müdahale etmesi takımı hareketlendirmeye yetmedi. Akhisar takımının kadro kalitesi biraz yüksek olsa tarihi fark olabilirdi.
