Ege’nin Süper Lig’deki temsilcisi Akhisar Belediyespor mütevazı kadrosuyla bir ilçe takımından çok daha fazla pozitif futbol oynuyorsa bunun nedeni bence teknik direktörleri Hamza Hamzaoğlu’dur...
Yeşil-siyahlı oyuncular sahada duruşları, pozisyon alışları, topu kaybettiklerinde de savunma prensiplerini uygulamada çok güzel örnekler veriyorlar... Aynı oyuncuların topu kazandıklarında hücum pozisyonuna geçişlerde telaş yapmadan sakin bir şekilde organize olmaları da oldukça etkileyiciydi. Hücumdaki iki siyahı oyuncu Bruno ve Niasse’nin toplu-topsuz sürekli oyun içinde kalışları Akhisarspor’un işini kolaylaştırdı diyebiliriz...
Orta alandaki Merter-Bilal-Ahmet ve Güray dörtlüsünün fedakârca yaptıkları mücadele Timsah’ın orta alandaki yaratıcılığını yok etti. Bursaspor adına ilk kez ilk on birde forma şansı yakalayan genç Enes Ünal’ın da Akhisar’ın tecrübeli oyuncuları arasında etkili olamayışının sebebi kendi performansı değil, hücumda tek başına kalmasıdır.
Timsah’ın kadrosunu oluşturan oyuncuların altı tanesinin bu yıl daha yeni oynadığını düşündüğümüzde sıkıntının nerede olduğunu çok rahat görebiliriz... Beraber oynama alışkanlıkları olmayan yeşil-beyazlı oyuncuların bir de az maç kazanmaları üzerlerindeki baskıyı daha da artırmış oldu. Bu psikoloji içinde olan bir takımın kadro kalitesinin de yetersiz olduğunu düşündüğümüzde Bursaspor’un maç kazanması zorlaşıyor... Bu durumda bu yıl ile ilgili hedef koyması ve hedefe gitmesi çok zor gözüküyor. Sonuçta Bursaspor camiası bu yılı sabır yılı olarak görüp beklentilerini ve hayallerini daha mütevazı tutmalıdır.
