Dakika eksi 45: Şehirde her yer sarı-lacivert. “Burası Kadıköy, buradan çıkış yok” diye bağırıyor herkes. Zaten benim GPRS bile şaşırdı. Velodrome Stadı’na giriyorum, Taksim’i gösteriyor!
Dakika eksi 30: Şehirde alkol duvarı aşıldı. Az ötede ağlayan biri, “Yenilirsek bir daha gelmem buraya...” diye gözyaşı döküyor.
Dakika eksi 15: Maça gidiyoruz diye Marsilya’ya gelen kalabalık, çirkin Marsilyalı kızlardan umudu kesince stat kapılarına dayandı. 2500 kişilik tribünün önünde 10 bin Fenerbahçelinin birikmesi izdihama yol açtı.
Dakika 15: Fenerbahçe’nin, “Top bizde olsun hatta maçtan sonra eve götürelim” taktiği işe yaradı. Marsilyalılar bir süre sonra topun nasıl bir şey olduğunu unuttu.
Dakika 40: Her zaman zor olanı yapan Bekir ilk maçta yanından geçip, gol olan toptan intikamını aldı. Göğsünde ön yıkama yapıp, yumuşattığı topu İbrahimoviç vuruşuyla kaleye gönderdi.
Dakika 50: Devre arasında google’dan araştırarak topun nasıl bir şey olduğunu öğrenen Marsilyalılar ikinci devreye hızlı başladı. Sağlı sollu ve ileri, geri hareketlerle Fenerbahçe kalesine yüklendiler.
Dakika 90: Aykut Kocaman sen bizim gururumuzsun.
İşte böyle dakika, dakika Marsilya notları...
