Doğum günü annesi olmak
Anne diyor ki, “Ay, çocuk çok istedi. Arkadaşlarına doğum günüme gelin diye kart yazıyordu. Ben de mecbur kaldım”, “Bora’nın doğum günü oldu, Selin’in oldu. Bizimki tutturdu bana da doğumgünü yapın”, “Valla biz yapmayacaktık ama çocuğun gönlü olsun dedik” vs. vs...
Böylelikle doğum günü yapma kararı alınır ve haftalar öncesinden hazırlıklar başlar. Önce mekan aranır. Havalı, pahalı yerler önceliklidir. Ailenin sosyal statüsünü göstermek de mühimdir. Mekanın nasıl süsleneceği -hatta bazen organizasyon şirketi devrededir-, oturma düzeni, oyun alanı, anne menü, çocuk menü falan fıstık konuşulur. Evinde kek, kurabiye, börek yapma kapasitesine sahip anne sayısı az olduğundan, çoğunlukla ikramlıklar dışarıdan sipariş edilir. Konsept belirlenir. Spider Man, Anna, Prenses Elena, Starwars, Harika Kanatlar, artık her neyse... Konsepte uygun süsleme, tabak, bardak, peçete, pinyata, su şişelerine yapıştırılacak, üzerinde ya çocuğun, ya Spiderman’in veya ikisinin birden fotoğrafının olduğu stickerlar... (Alt tarafı su şişesi dersin ama öyle değil işte!) “Kerem 1 yaşında”, “Jale artık 5” yazılı, kafayı zınk diye içinden çıkartıverdiğin, Facebook, Instagram pozu yakalayacağın koca fotoğraf çerçevesi. (Bu çerçeve olmadan çocuğun kaç yaşına girdiğini bilmiyorsun!) Gelenlere hediye etmek üzere konsepte uygun hediyelikler. (Artık doğumgünü annesinin gönlünden ne koparsa!) O gün çocuğa ne giydireceksin? Pahalı marka, orta hallisi, artık kesene göre...
Günün başrolü annededir. Amatör gösteri dünyasının amatör oyuncusu olarak baştan ayağa bir de annenin kıyafeti, takısı, ayakkabısı, saçı, makyajı, ojesi üzerinde çalışılır.
Veee, elbet pasta. Nerede yaptırılacak? “Ay şurda butik bir pastacı varmış. Bizim Beyhanlar ondan söyledi geçende. Kız kendi evinde yapıyor”, “Şekerim glutensiz sipariş etmek istersen Kaanlara sipariş ver”, “Tatlım alt tarafı pasta, ara Buket’i, hep bildiğimiz yer.”
Uzuun arayışlar sonucu dilimi 15 TL’den 20 kişilik, çoğunlukla şeker hamurlu pasta siparişi verilir, yanına bir de konsepte uygun şeker hamurlu kurabiye. Çocukları eğlendirmek için 1 saatliğine palyaço rezerve edilir. Namı yürümüş palyaçolar ise aylar öncesinden rezervedir. 'Eğitimli, kültürlü anneyim' kafasında olanlar masal kitabı gibi havalı işlere soyunur. “Rüzgar’ın masalı yazılıyor. O gün çocuklara okunacak. Hatta masalı yazan kız okuyacak” (Sanırsın ki lambadan cin çıkacak!)
Doğumgünü vakti gelip çattığında tam tekmil herkes hazırdır. Koca/ex koca figürü de bazen mekanda hazır tutulur.
Diğer anneler gelmeye başladıkça coşku artar. İlk defa tanışılıyorsa baştan aşağı süzülür, kılık kıyafet, konuşma, hal tavır inceden gözlenir. Elemeden geçerse anneler de arkadaş olur. Geçemezse sittin sene olmaz bu iş. Bir anda kankileşenler olur. Ne ara samimi oldular diye şaşakalmışken, kankileşen grup doğum günü sonrası bir başka mekana geçmek üzere plan yapar. Bazen çocuklar “Çişim geldi”, “Anne acıktım ben”, “Anne, Sıla oyunumuzu bozuyor” diye kaptırılmış sohbetin içine dan diye dalar. “Ay çocuğum sırası mı şimdi, gidiver Dila’yla hadi. Büyüdünüz siz, genç kız oldunuz” (Daha 6 yaşındadır!), “Aman Tuna, bir ağız tadıyla sohbet ettirmiyorsun, sabah kahvaltıyı az yaptı da, acıktı şimdi. İştah problemimiz var bizim” (Bir problemimiz hep vardır!), “Çocuğum söyle Sıla’ya beraber oynayın, hadi bakayım” (Kısaca naşnaş!) diye itinayla uzaklaştırılır.
Velhasıl ne zaman çocuğum büyüdü, velilere karıştım ben. Yani ancak yaşayan bilir. Veliler ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine…
