Tombi'nin 3-C sınıfında olmasını istemeyen veli hayata nereden bakıyor?
Tombi adlı kediyi birkaç gündür konuştuk. Tombi sevgiydi, Tombi emekti, Tombi unuttuğumuz bütün güzel değerler ve bu lafların bütün klişeliğine rağmen yine de büyük bir değerdi. Ve efsane geri döndü; Tombi tekrar İzmir'deki ilkokulda öğrencilerle birlikte yaşamaya devam ediyor...
Önceleri okul bahçesinde bakılan ancak daha sonra sınıf içinde beslenmeye başlanan Tombi, 3-C sınıfının başkanı, gururu haline dönüşmüştü.
Ancak uzaklaştırılması sınıftaki bir öğrencinin velisi sayesinde olmuştu.
Velinin endişesi ise "Çocuklarda sağlık problemi çıkabilir..."
Sınıfa geri döndü
Konuyla ilgili yürütülen incelemeler sonucunda çocuklar için bir sağlık probleminin mevcut olmadığına karar verildi ve Tombi tekrar sınıfa geri döndü.
Sosyal medyaya yansıyan ve bir anda dillerden dillere hızlıca aktarılan Tombi'nin bu kısa süreli sürgün hikayesinden çok önemli bir sonuç ortaya çıkıyor:
Hayvanları sevmiyoruz ve onlardan korkuyoruz.
Mikrop mu saçıyor?
Pardon da biz kimiz?
Doğadan korkuyoruz, hayvanlara öcü gözüyle bakıyoruz, yeryüzündeki canlılar arasında insanı hep bi' kayırıyoruz.
Diyeceksiniz ki "Ama bir anne ya da baba da çocuğunu düşünmesin mi?"
Pardon da kediden bahsediyoruz, ne gibi bir zararı olabilir ki bir kedinin?
Mikrop mu saçıyor bu kedi yahu?
Çocuklar kendi gözleriyle görmeli, kendi kararlarını kendileri almalı.
'Onların kararı' denilmeliydi
Şöyle düşünülmeliydi: "Çocuklar bir karar almış, kediyi sınıfta barındırarak negatif sonuçlar elde edilecekse bu da onlar için bulunmaz bir hayat dersi."
"Anne ve babalar, çocukları için en doğrusunu düşünür"e katılmıyorum.
Elbette her anne ve baba çocuğunun sağlıklı olmasını, sağlıklı büyümesini ister, diler, bunun için mücadele verir. Ama eğer bir çocuk "Ben böyle istiyorum. Sonuçlarına da katlanırım" kafasıyla hareket ediyorsa... E o zaman bırakınız yapsınlar.
Eğer ortada bir hata varsa "Bu hata. Bunu yapma" demek yerine "Bana sorarsan bu bir hata. Ama eğer istiyorsan dene ve haklı çık ya da yanıl ama kendin deneyimle" demek gerekiyor.
Anne ve baba olmak
Anne ve baba olmak doğruyu ve yanlışı söylemek ve bu konuda çocuğa söz hakkı tanımama anlamına gelmemeli bana sorarsanız.
Gerçek anne ve baba, çocuklarının ancak ve ancak bir hatayı deneyimleyerek öğrenebileceğinin farkında olan, hata yapmasına fırsat vermemek yerine hata sonrasında destek olan kişiler.
Çocuklar kararını vermiş, daha ne?
Tombi'nin sınıfta barınmasını istemeyen o veli ilerde çocuğunun da evde barınmasını istemeyebilir, 'Hadi artık büyüdün evden çık, ruh sağlığımı olumsuz etkiliyorsun' bile diyebilir.
Onu hiçbir zaman anlamayacağım, hiçbir zaman yaptığı hareketi anlamlı bulamayacağım...
twitter.com/mayksisman
instagram.com/mayksisman
youtube.com/mayksisman
can.sisman@milliyet.com.tr
