Fatih Terim’in maç sonu açıklamalarından sonra iyice inandım; Bu Milli Takım dikiş tutmaz...
Şansımız, Kosova ile oynayışımız... Şansımız grupta sırasıyla Finlandiya ve yeniden Kosova ile oynayacak olmamız...
Fatih Hoca’nın “kadrodalar ama gönlümde değiller... Bu kararı içime sinerek almadım” gibi ifadeleri gerçeği çok açık ortaya koyuyor... Artık hiçbir şey eskisi gibi olmaz...
Adanmışlık, duygusallık, takımdaşlık yoksa biz Milli Takım etrafında nasıl toplanacağız... ”Hepimiz profesyoneliz, işimizi yapıyoruz“ anlayışı Milli Takım’ı başarıya götürmez... Milli Takım’a teknikten, taktikten, formda futbolcudan, usta teknik direktörden önce “Ölürüm Türkiyem“ anlayışı lazım... Belli ki, Milli Takım’da “zoraki barış“ sağlanmış olsa bile, “huzur“ sağlanmış değil... Olan ülkeye oluyor... Milli Takım yıprandı, Fatih Terim yıprandı, futbolcular yıprandı...
Ben Fatih Hoca’nın, “Spor kamuoyu ile genel kamuoyu aynı düşünmüyor“ açıklamasına maalesef katılamıyorum... Biz de halkın arasındayız... Kamuoyunda da Fatih Hoca’ya karşı çok ciddi bir tepki var...
Ancak şunu kabul edelim ki, geçmişten gelen kişisel hesaplarla Fatih Hoca’ya dalanların, belden aşağı dolananların asla haklı bir yanları olamaz...
Bir haksızlık da spor medyasına yapılıyor... Bu “şeref“ meselesini, bu “özür“ meselesini medya ortaya atmadı ki... Bunlar canlı yayında Fatih Hoca’nın ağzından çıkan ifadelerdi... Sadece futbolda değil, belki de toplumun her kesiminde birbirimizi ezerek, çiğneyerek, bitirerek, elimizden gelse yok ederek bir şeyler yapmaya, bir yerlere varmaya çalışıyoruz... Adeta barışa, huzura, hoşgörüye hasretiz. Zararını da Milli Takım başta hep birlikte çekiyoruz.
