Maçta herkesin gözü Oğuz Kağan’ın üzerindeydi. Her genç futbolcuda olduğu gibi birkaç güzel hareketinden sonra yine övgü dolu sözler söylenmeye başlandı. Maç sırasında sosyal medyaya şöyle bir göz attım hemen “Pirlo” benzetmeleri başlamış. “Aman” diyelim ve biraz yavaş gidelim.
Oğuz için gerçekten çok olumlu yorumlar geliyor kulüp içinden. Önemli bir futbolcu olmaya aday. Ama daha önceki genç arkadaşlarımıza yaptığımızı yapmayalım. Ayağını yerden kesmeyelim.
Sonra gelişimi devam etmeyince ciddi sıkıntı ve travmalar yaşanıyor. Üzerine fazla sorumluluk yüklemeyelim. Salih Uçan örneği önünüzde. Son yılların en önemli yeteneğinden faydalanamıyoruz. Bunda mutlaka kendisini havaya sokan medya, yakın çevresi ve taraftarların da etkisi var. Bu tecrübelerin ışığında ben artık daha temkinliyim.
Umutlanmak istiyorum ama bir yandan da genç futbolcunun yolunun çok uzun olduğunu da biliyorum. Eleştirel bir gözle maçı izlediğimde benim için önemli üç pozisyonu var Oğuz Kağan’ın.
Zoru yapıp, kolayı yapamadı. Önce zor olanları söyleyelim. İlk goldeki pasın şiddeti ve zamanlaması müthiş. 8. dakikada orta sahadan pozisyonu hissedip koşuyu kesmemesi ve devam etmesi de çok görmediğimiz türden. Pozisyonun devamında ise arka direkteki bomboş Valbuena’yı görmesi gerekirdi. O koşudan ve goldeki pasından bence daha kolay olanıydı bu.
Bir diğer pozisyon ise bir orta saha oyuncusunun yapmaması gereken temel bir konuydu. Rakibini geçmeye çalışırken kritik bölgede topu kaybetti. O topta savunma az adamla yakalandı.
Umarım şans yanında olur. Çevresindeki aşırı övgü ve eleştirilere çok kulak asmadan adım adım gelişimini sürdürür. Biz de önemli bir orta saha oyuncusunu keyifle izleriz.
