Erzurum’daki Süper Kupa oyununda Galatasaray, Fenerbahçe’ye göre her hattıyla çok önlerde oynuyor ve ezeli rakibinin tüm eksiklerini ezberlemiş bir dizilişle, dilediği gibi yönlendiriyordu oyunu.
Sarı-kırmızılılar’ın geçen yılki sezon sonu sıcaklığını aynen koruduğu ortadaydı. Orta alanı hızla ele geçirip sarı-lacivertliler’in pas oluşturma alanlarını kontrol etmesi tam bir Fatih Terim klasiğiydi bize göre... Galatasaray’ın sağ ve sol kanatlardan yıldırım gibi atağa çıkışları Selçuk-Umut-Elmander üçlüsünün kanat bindirmelerine göre ofsayt hattının çok titizce dengelediği hücum ustalıkları, dünkü maçın göz alıcı gerçeklerindendi. Solda Emre Çolak’ın bol tempolu ve bilinçli bindirmeleri, yaptığı nefis ortalar ve araya kestiği toplar, doğru zamanlamalarla, ileridekilerle buluşsaydı, Cim Bom ilk yarı golleriyle daha erken bitirirdi işini.
Fenerbahçe’ye gelirsek; Bekir’in şaşkınlıkları Vaslui maçında hayretlerle seyredilmişti. Bu oyuncunun yıllardır devam eden bu sakarlıkları, tedavisi mümkün olmayan bir algılama hastalığıdır. İkinci goldeki ofsayt tereddütü ile teklemesi ve Umut’un golünü seyretmesi, nasıl iş kazası olarak değerlendirilebilir ki! Bu iş nasıl bir sorundur, başlayan sezon içinde nasıl onarılabilir, onu da iş Aykut Kocaman’dan çıktığına göre, Fenerbahçe önderleri tarafından çözülebilir. Ya kalede Mert’in kabahatini nasıl okuyalım. Fenerbahçe’nin yedek kalecisi, 18 çizgisi üstündeki topa yüzde 100 emin olmadan böylesine duygusuz-ölçüsüz-biçimsiz çıkılır mı?
Bu hareket kolay affedilecek bir kabahat midir Allah aşkına... Biz Tanrı, Volkan’ı korusun diye geçelim konuyu.
İşi fazla uzatmadan özetlersek, gırgır faslına girecek goller ve pekçok şapşalca hareketlerin de görüntüye takıldığı Süper Kupa finalinde sarı-kırmızılı ekip sahanın kesinlikle aktif ve kazanması gereken tarafıydı. Cüneyt Çakır’ın kararları Engin‘in hırçın ve bizim tanıdığımız Fatih Terim’in asla kabul edemeyeceği kabadayı tavırları dışında Galatasaray, doğrusu ya bileğinin hakkıyla kazanan taraftı.
