Köklü bir eğitim reformu konusunda neredeyse hemen herkes hemfikir!
Peki, bu reform nasıl olmalı?
Sınav yarışını daha da körükleyen ve kime, ne kazandırdığı belli olmayan mevcut sistemin iyileştirilmesi mi yoksa sil baştan yeni bir model mi?
İsterseniz önce mevcut duruma bir göz atalım.
- Sınav odaklı bugünkü sistem yüzünden çocuklar çocukluğunu, gençler gençliğini yaşayamıyor, anne babalar neredeyse tüm kazançlarını çocuklarının geleceği için harcıyor.
- Gelinen noktaya bakıldığında, akademik başarı yerlerde sürünüyor. Üniversiteye giriş sınavlarında 40 Fen sorusunda Türkiye ortalaması 2.5, diğer derslerde de durum farklı değil.
- Peki, anaokulundan üniversite mezuniyetine kadarki süreçte, çocuklarımıza, artık çok fazla bir işe yaramayan diplomanın ötesinde, herhangi bir donanım ya da yetkinlik kazandırabiliyor muyuz? Evet demek o kadar zor ki!
- Çok çalıştılar, çok para harcadık ama buna değdi diyebiliyor muyuz? Yani gençler ve aileler mutlu mu? Ne siz sorun ne de biz söyleyelim!
- Aldıkları eğitim iş bulmalarına, iyi bir kariyer yapmalarına, yabancı dil öğrenmelerine, sosyalleşmelerine katkıda bulundu mu? Eminim ki hayır diyenler evet diyenlerden çok daha fazladır!
Peki, o zaman niye hâlâ bu eğitim sisteminde ısrar ediyoruz?
İnsan gücü planlaması
Bizim eğitim sistemi, nereye gideceğini bilmeden yola koyulan şaşkınlara benziyor.
Hedefi olmadan, yol nereye götürürse oraya giderim diyenlerden hiç farkı yok.
Oysa ciddi anlamda bir insan gücü planlaması yapmamızın zamanı geldi de geçiyor.
Bu yapılırken de hem kişinin hem de toplumun yaşam kalitesini yükseltmek, öncelikli hedef olmalıdır.
Bunun yolu da meslek yelpazesini olabildiğince genişletip, sevdiği işi en iyi şekilde yapan, mesleğiyle gurur duyan, kazandığıyla mutlu olan bireyler yetiştirmekten geçiyor!
Bu o kadar zor mu?
Kesinlikle hayır!
Peki, o zaman niye başaramıyoruz?
Çünkü ne böyle bir beklentimiz var ne de niyetimiz!..
Neler yapılmalı?
- Sınav yarışını daha da hızlandırmanın zerre kadar ötesine geçemeyen yeni Anadolu liseleri ile temel lise ve kolejlerin açılmasına artık asla izin verilmemelidir. Tematik üniversiteler dışındaki yeni üniversitelere de sıcak bakılmamalıdır.
- Meslek yelpazesi yenilenmeli ve meslek çeşitliliği en az on kat artırılmalıdır.
- Her mesleğin onurlu olduğu, başta öğrenci ve veliler olmak üzere toplumun her kesimine, her kanaldan anlatılmalıdır.
- Öğrencilerin ilgi ve yetenekleri en erken yaşlarda belirlenmeli ve sonraki eğitimleri ona göre yönlendirilmelidir.
- Tüm öğrencileri, üniversite önüne yığmaktan ve umut tacirliğinden kesinlikle vazgeçilmelidir.
- Ülke geneli ve her il için iç ve dış göçler de dikkate alınarak istihdam odaklı insan gücü planlaması yapılmalı, diplomalı ve niteliksiz mezunlar yetiştirmekten vazgeçilmelidir.
- Her meslek için 5 yılda bir yenilenen ve uluslararası geçerliliği olan yeterlilik sınavı getirilmelidir.
- Mesleki donanımı ve yeterliliği olmayanların o işleri yapmalarına asla izin verilmemelidir.
- Eğitimin tüm kademelerinde ortak değerlere ve üretime özellikle ve öncelikle yer verilmelidir!
Özetin özeti: Gençlerimizi mutlu etmek, yaşam kalitemizi yükseltmek ve dünyaya açılmak istiyorsak bunun yolu akıllı eğitimden geçiyor!
