iHTiYAÇ FAZLASI ZÜRAFA
Doğaya karşı önemli bir sorumluluğunuz var aslında. Olay sadece hayvanlara kaçamayacakları bir alan hazırlayıp, alışık oldukları yiyecekleri vermek değil
Ankara Büyükşehir Belediyesi AOÇ Hayvanat Bahçesi’ndeki fazla hayvanları satılığa çıkarmış. Cuma günü okumuşsunuzdur. Zürafa 220 bin TL, zebra 66 bin TL, aslan, puma 11 bin vs. Sebep, “2013 yılı hayvanat bahçesi gelirleri kapsamında belirlenen hayvan satış listesinde bulunan bazı hayvan türlerinde talep yetersizliğinden, doğum nedeniyle çoğalmalarından ve yeni hayvanat bahçesinde planlanan tür koleksiyonundan dolayı barınaklardaki yer sıkıntısı.” Bu nedenle bazı ihtiyaç
fazlası hayvanların satılması uygun görülmüş.
Şimdi hayvanat bahçelerinin, yani hayvanları hapsederek teşhir etmenin
günümüzde bir ilkellik göstergesi olması bir yana, aslında hayvanat bahçesi işletmeciliği ilim-irfan isteyen bir iş. Düşünün dünyanın bambaşka bölgelerinden, iklimlerinden gelen canlıları aynı yere kapatıyorsunuz. Ve o canlıların çoğunun türü tehlike altında... Doğaya karşı önemli bir sorumluluğunuz var aslında. Olay sadece kaçamayacakları bir alan hazırlayıp, alışık oldukları yiyecekleri vermek değil.
Mesela o 220 bin TL fiyat biçilen zürafa... Normalde, Afrika savanlarında kilometrekarelere yayılan alanlarda yaşıyor.
Hayvanı Ankara’ya getirip saçma sapan bir barınağa kapatıyorsunuz. Sonra da ihtiyaç fazlası diye satışa çıkarıyorsunuz. Üstüne üstlük elindekilere bakamayıp kurtulmaya çalışırken kalkıp yeni bir hayvanat bahçesi yapmaya niyetleniyorsunuz.
Yapmayın! Bırakın her canlı kendi habitatında yaşasın. Sakın “Çocuklara hayvanları tanıtacağız, doğayı sevdireceğiz” bahanelerine de sığınmayın. O çocuklara
önce, kendi sokağındaki kediyi-köpeği-kuşu sevmeyi, ağacı-parkı-ormanı korumayı öğretin. Zürafayı, zebrayı, aslanı, kaplanı belgesellerden zaten öğrense de olur. Kafes içinde görmesine gerek yok. Her şey para olmamalı.
KONUK ZEYTİN
Üç gündür bir misafirim var. Sahibi bir aylığına yurt dışına çıktı. Bakacak kimse olmadığı için de bana bıraktı. Adı Zeytin. 4 yaşında uzun boylu simsiyah bir erkek kedi. (Ara ara böyle
misafirlerim oluyor.)
Tabii konuk kedi ilk önce şaşırıyor. Beni tanısa da ev yabancı, kokular yabancı. Kendi cinsinden olanlar yabancı. Biraz ürküyorlar ilk başta. Ama gene de haftalarca pansiyonda, kafeste sahiplerini beklemelerinden iyidir diye düşünüyorum. Neyse..
İlk gece Zeytin için misafir odasını hazırladım. Kum kutusu, mama-su kabı vs. Ev halkıyla tanıştırmadım tabi. Şoke olmasın diye... (Kendi sahiplendiklerimi kapatmıyorum. İlk geceden herkes her şeye alışsın diye bırakıyorum. Ama emanet olanlar misafir odasında ağırlanıyor) Ara ara yanına uğradım okşadım vs.
Benimkiler normalde yabancı kedilere alışık, ne de olsa başta hepsi birbirine yabancıydı. (Bence doğru davranıldığı takdirde her kedi, sonra geleni kabul eder. Sadece sabırlı olmanız gerekir.) Ama tabii yine de oda kapısının önünde bir birikme oluyor. Ben girip çıkarken aralıktan içeriyi görmeye çalışıyorlar. Ayrıca kapalı kapı en sinir oldukları şey. O yüzden tuvalette bile yalnız kalma lüksünüz yok bizde.
Ertesi sabah kapıyı açar açmaz herkes içeri girdi. Hemen Zeytin’in kum kutusuna işendi, kakalar yapıldı, “Bu da bizim” manasında. Mama kabındakiler iştahla yenildi. Sanki kendi tabaklarında başka bir şey varmış gibi. Sonra odada çeşitli yerlere çöreklenip Zeytin’i izlemeye başladılar. Ama çok sürmedi. Biraz sonra sıkılıp kendi işlerine döndüler. (Sabahları meşgul oluyorlar. Salon camından kuş takibi önemli bir mesai.)
Zeytin de artık rahatladı.
Giderek gezindiği alanı genişletiyor. Henüz salonu ve mutfağı keşfetmedi ama o da yakındır. Hatta birkaç güne kadar gece partilerine o da katılır.
BiR TELEFON AÇ, BiR AÇ CAN DOYUR
HAYTAP sokaklarda, barınaklarda, ormanlarda veya üsra bir köyünde köşesindeki aç ve yardıma muhtaç hayvanlara destek için ‘Acil Mama Destek Hattı’ kurmuş. Destek
için iletişim numarası
0554 829 12 51.