İbrahim Tatlıses direksiyonda, “Çekişte Fatih, Rampada Fatih... Servisleri yakın hemen gapı gomşunuz... Yedek parçası üüüüf... Bunlar her yolun, her yükün fatihi... Daha söylim mi?” derdi önce.
Ardından “İyisi mi bırakalım erbabı söylesin... Söylim mi?” diye eklerdi ve:
“Bence BMC...”
HHH
Bence de BMC, her şey bir yana, İzmir için önemliydi.
Geçenlerde Erdal Şafak, Sabah’taki köşesinde yazdı BMC’nin hikâyesini.
BMC’nin Türkiye’deki lk ciddi otomotiv yatırımı olduğunu, Türk-İngiliz ortaklığıyla 1964’te kurulduğunu, sermayesinin yüzde 26’sının İngilizlere geri kalanının Özakat Ailesi‘ne ait olduğunu bize hatırlattı.
Sonra...
Yıl 1989’da geldiğinde, BMC eski BMC değildi bence!
İngilizlerle birlikte, Özakat Ailesi de çekildi sahneden.
BMC’nin yeni sahibi artık Çukurova Holding’ti.
HHH
Asıl önemlisi şuydu, Erdal Şafak’ın da yazdığı gibi:
“2 bin 500 kişiye doğrudan, 25 bin kişiye de dolaylı olarak iş sağlayan BMC çok uzun süre Türkiye’nin en büyük sanayi kuruluşları arasında yer aldı.
Ama geçen yıl tökezlemeye başladı, bu yaz başında da üretimi tamamen durdu. Nedeni? İddiaya göre şirketin yeniden yapılanmasıyla başlayan kötü yönetim süreci.
BMC’yi ayağa kaldırmak için tüm çözüm arayışları bugüne kadar sonuç vermedi.
Bir dev gözümüzün önünde can çekişiyor. Yazık.”
HHH
İzmir’de irili ufaklı çok sayıda işletme BMC ile çalışıyor.
Bir kamyon veya otobüsün imalinde gerekli olan yüzlerce parça buralarda üretiliyor.
Kiminin 10 işçisi var, kimin 400.
Kimi malı teslim etmiş, parasını alamamış.
Kimi çok daha zorda.
Çünkü üretim planlamasını BMC’den gelen taleplere göre yapmış.
Kalıplar hazırlamış.
Çelik levhaları kesip, biçmiş; bir kenara yığmış.
İleride sıkışmamak için gerekli ham maddeye fazladan alıp, depolamış.
BMC’ye güvendiklerinden, hepsinde borç gırtlağı aşmış.
Ve...
Harç bitti, yapı paydos!
Ne yani.
İşinden olan, her gün işsiz kalma tehlikesi ile yaşayan insanlara; böyle mi diyeceğiz şimdi?
Bence BMC, ayıp etti.
İzmir’e de, ülkeye de, geçmişini de, geleceğe de yazık etti!
Teşekkürler Cumhur Aygün
Fotoğraf sanatçısı Cumhur Aygün müthiş bir iş yaptı.
Başta onu ve yarattığı eserde görev alan 2 bin 400 İzmirliyi, bütün emeği geçenleri yürekten kutlarım.
Bu çalışmaya destek veren Konak Belediye Başkanı Hakan Tartan’ı asıl görev şimdi bekliyor.
“Atatürk’ün İzmir’i” Türkiye’nin her yerini süslemeli şimdi.
Tablo olarak, pano olarak, afiş olarak ve akla gelecek her şekilde “Atatürk’ün CANLI portresini” herkes görmeli.
Şahsen böyle bir tabloyu istiyorum, bekliyorum.
Yeri hazır.
Baş köşe.
Aslında gazetelerin çoğuna yansıyan görüntü, “olması gereken” değildi.
Onlar Cumhuriyet Meydanı’nı gören binaların çatısından çekilmişti.
Asıl görüntü haliyle Cumhur Aygün’ün objektifiyle ölümsüzleşti.
Onu köşemde yayınlarken, İzmirli olmakla gurur duyduğumu bir kez daha cümle âleme ilan ediyorum.
ÖZÜR:
Pazar günü Mem-u Zin adlı TV dizisinin oyucularından söz ederken, “Cem Kurdoğlu” yerine sehven “Haluk Bilginer” denmiştir. Düzeltir, özür dileriz.
