Başarmanın yarısı çalışmaksa, diğer bir yarısının da o işi istemek olduğunu düşünürüm.
Bayram değil seyran değil, neren çıktı bu söz diyebilirsiniz... Haklı da olabilirsiniz. Ancak geçen hafta içinde katıldığım bir toplantı ve hemen ertesi sabah yaptığım bazı görüşmeler benim bu yazıyı yazmama sebep oldu.
Önce geçen haftaki Celal Bayar Üniversitesi Rektörü Prof. Mehmet Pakdemirli’nin yemeğinde edindiğim izlenimle başlayayım. Celal Bayar Üniversitesi’nin bir vakfı var... Daha doğrusu vardı. Şimdilerde çeşitli sebeplerden dolayı aktif değil.
Bunun çeşitli sebepleri var. İşte bu vakfın kapısına kilit vurulmalı mı? Yoksa yaşatılmalı mı? Sorularının cevaplarını rektörümüz vakıf üyelerine danışmak için Manisa’nın sivil toplum kuruluşlarının başkanlarını ve üniversite öğretim görevlilerini bir masada bir araya getirmeye karar vermiş. Bu masa vali yardımcımız da yer alan bir diğer isim.
Rektörümüz konuşmalara başladı, görüşlerini dile getirdi. Masada bulunan her konuğa tek tek mikrofonu uzatarak görüşlerini dinledi ve vakfın yeniden hayata geçirilmesine karar verildi. Sonrasında Prof. Mehmet Pakdemirli’nin şu cümleleri beni etkiledi. Pakdemirli dedi ki, “Bana ziyarete her gün bir çok kişi geliyor. Heyetlerle gelen var, birebir görüştüklerim var. Ancak ilçelerimiz, merkeze göre çok daha atak. İstemeyi çok iyi biliyorlar. Her gelen heyet benden bir hizmet kopartıp götürüyor. Ama merkezden gelenler böyle değil. İlçelerimiz sanki daha aktif...’
O gece yediğim yemeğin tadının yanında, Rektör Pakdemirli’nin bu sözleri aklımda kaldı. Gecenin sabahında ise bu kez Manisa’mızın önde gelen bir okulun müdürü, çok değerli hocam ile sabah sohbeti yaparken, müdürümde sanki akşam bu yemekte bulunmuş gibi rektör ile aynı konuya girdi ve aynı görüşleri paylaştı.
Müdürüm de benim iyi okuyucularımdan bu arada. Aynen şunları söyledi, ‘Gökmen, milli eğitimde ilçelerin aldığı yatırım, merkeze göre çok fazla. Merkezde biz bu işleri beceremiyoruz. İlçeler tuttuğunu koparıyor’ deyince, lafa balıklama daldım. “Hocam” dedim, “Sanırım Manisalılar bu istemek konusunda, kibarlıkla, iş bitirici olabilme arasında sıkışıp kalıyorlar. Ya istemeyi iyi beceremiyoruz. Ya da kibarlığımızdan taviz verecekmişiz gibi geliyor.”
Yani işin özü, merkez dinlemede, ilçeler görevde... Bunu değiştirmekte sanırım merkezde yaşayanların elinde.
