Manisa’da dondurucu bir soğukta, müthiş bir futbol akşamında, tribünlerin uzun süredir ilk kez dolduğu bir zamanda oyunun artı dakikalarının artısı oynanıyordu.
90’nın artı birinde Isaac solda yattı, kalkmadı. 90’nın artı 2’sinde oyuna Ferhat girdi. Artı 3’te sağda Yiğit yattı, kalkmadı. Ve 90’ın artı 5’inde, gol atması mucizelere kalan Fener, o mcizeyi gerçekleştirdi.
Hem de son yatan Yiğit’in kafasıyla...
Tabelaya göre sadece artı 3 oynanacaktı ama bizimkiler yan gelip yattıkça, maç uzadı. Manisaspor için ne söyleyebilirim ki... Orta sahada Murat Erdoğan yok, Nizamettin yok, Mehmet Güven yok...
Ortanın ortasında Yiğit ve Bekir’in canı çıktı. İleri de ise muhteşem dörtlü... Simpson, Kahe, Isaac, Ahmet İlhan...
Böyle bir forvet, Fenerbahçe’de bile yok. Fener’in kulübesinde golcü yok. Manisa kulübesinde Makukula var.
Herkes artının artısına takıldı. Bir de şunlara baksak... 83’e kadar Kahe topu bir şekilde tutuyor. Hocam sen bu oyuncuyu kenara alıyorsun. Yoruldu dersen, haklısın.
Peki oyuna giren Bülent mi olmalıydı, Makukula mı? Yanında yan toplarda seni kurtaracak Dixon var. Sanırım gecenin karanlığında onu göremedin.
Ah Kemal Hocam. Ben de önce isyan ettim, senin gibi artının artısına...
Sanırım bizi artılar değil, eksiler yıktı.
