PKK terör örgütünün bir anne ve bebeğini katletmesinin ardından bu ülkede ciğerler dağlandı sanki.
Ay yıldızlı bayrağa sarılı tabutun üstündeki fotoğrafsız bir çerçeve öyle şeyler söylüyor ki bize.
Ve bazılarının gidişiyle unutulmayan derin acılara yakalanırsınız...
Sokak ortasında sahipsiz kalmışsınız gibi.
Acı, yüreğinize bir gemi gibi gelip oturur...
Kördüğümlere bir yenisi daha eklenir.
Çöz, çözebilirsen!
Bir ağabeyin sözünü hatırlayıp ve sayıklayıp dururuz;
-Giden mi suçlu yoksa kalan mı?
***
Bazılarının gidişi soğuk bir yaradır...
Ve karlı dağların zirvesinde kalmışız gibi.
Donmuştur yüreğimiz sanki.
Rüzgâr, içimizdeki ağaçları uzak diyarlara savurur...
Köksüz kalmışlar gibi...
“Ağaçlar ayakta ölür” deyişindeki günü bekleyip durmak mı gerek!
***
Geçip gidiyor vakitler işte.
Bir dağ gibi koynumuzda sakladığımız ihanetlere yenik düşüyoruz.
Ve üşüyoruz.
Bizi dizginleyen efendiler aramızdan sessizce çekip gidiyor.
“Hayat hayaldir” diyerek soğuyoruz dünyadan.
Hayalsiz hayatları tüketenler, kuru bir ağaç gibi yaşamaya mahkumdur.
Her gidiş felaket değildir, bazen kurtulabilmek için gitmek gerek!
Ve kalanlara da selam olsun demeden...
