Hayatın içine sığamıyoruz bir türlü...
Günü geldiğinde yere göğe sığamayan insanoğlu iki metrelik çukura sığmayı öğrenecek.
İşte o zaman her şeye pişman olmak için çok geç olacak.
Adam gibi yaşamaktan yorgun düşmüş kalabalıklar...
***
İnsan, yüzyıllar boyunca savaşlardan, katliamlardan bıkıp usanmamış.
Zaferlerin arkasında hep savaş ve kan var.
İnsanın insana olan nefretine dair gizli defterlerin son sayfasına daha gelinmemiş.
Aşkı bilmeyenlerin yurtlarında savaşların tarihi sürekli anlatılmış insana.
Şiir, roman, hikâye ve masal artık yok.
Savaş oyunlarıyla hayata başlayan çocuklar büyüdü, dünyanın her yerinde bu yüzden savaş var.
***
İhtiyaç listesi kabarık toplumların yaşadığı ülkelerde yaşamak her geçen gün biraz daha zor.
Materyalizme teslim olmuş bir nesil gittikçe robotlaşıyor.
Duygusuz duyguların esiri olanlar uçurumların kıyılarında dolaşıyor.
Kudüs’te çocuklar yine intifadaya başladı.
İşgal edilen topraklarından İsrail askerlerini taşla kovmaya çalışıyorlar...
Trilyon dolarlık servete sahip Arap ve İslam ülkelerindeki zenginler ise kayak tatilinde keyif çatıyor.
Bizler hâlâ birlik ve beraberlikten söz ediyoruz.
***
Bir günde sekiz saat televizyon seyreden, kahvehanelerde vakit geçirip nutuk atanlar fillerin üstüne çıkıp gezinirken, diğer yandan ebabil kuşlarından söz ediyor ya da bekliyor.
Sanki gelişlerini hak etmişiz gibi!
Yaşayışıyla, şekliyle, duygusuyla, hayata bakışıyla Yahudi’den bir farkı kalmayan İslam coğrafyasındaki kalabalıkların bin yıl sonra vardığı yer kuşlara havale...
Ve sadece birbiriyle savaşır hale gelmesi...
