KONUSUZ MUTSUZLUK

Can Ceylan, IrishMafia’yı 2010 yılında kurdu. Ülkemizde, artık ödenekli tiyatrolar bile çok farklı tartışmaların içine çekilmeye çalışırken, o hiç yılmadı, küsmedi ve beş yılda tiyatrosunu çok iyi bir noktaya getirdi. Adının sempatisinden midir bilinmez, insanımız alternatif tiyatroya da sıcak bakıyor şimdilerde. Bu da Can’ınki gibi yemeden, içmeden sadece kendi çabasıyla, inancıyla, tiyatro aşkıyla ayakta durmaya çalışan grupların yüzünü güldürüyor. Seyirci alternatif işleri seviyor, takip ediyor. Biletler satılıyor, salonlar doluyor. Yeni yazarlar, yönetmenler çoğalıyor. Öyle ya da böyle ister öde- nekli ister özel olsun, tiyatro her biçimde insana iyi geliyor.

IrishMafia adı nereden geliyor?
Sohbet ederken, Can’a “Tiyatronun adını neden IrishMafia koydun?” diye sorunca önce bir durdu. Sonra “Cidden merak ediyor musun?” diye sordu. “Evet” dedim. Sonuçta farklı bir isim bu. Özellikle de bir tiyatro için.
“Tamam anlatayım ama gülme. Çok saçma çünkü” dedi. “Olsun” dedim, “Sen anlat”... “Çocukken reenkarnasyona inanırdım ve İrlanda mafya filmlerine bayılırdım. Robert De Niro’ya da deli gibi hayrandım. Tek isteğim bir an önce ölmek ve yeniden dünyaya gelişimde Robert De Niro olmaktı.”
“Sonuca bakarsak bu mümkün olmamış” dedim. O da “Büyüdüm, reenkarnasyona inanmayı da bıraktım ama tiyatromun adını IrishMafia koydum” dedi, güldük.
IrishMafia’da bu sezon ‘Konusuz Mutsuzluk’ oynanıyor. Başrol oyuncusu Esat İşler, ‘İniç’ rolünde çok başarılı.
Oyun, zeka geriliği yaşayan bir gencin travmatik hayatından kesitler sunuyor izleyene. Ancak ‘İniç’i tanıdıkça çok daha başka hikayelere gömülüyorsunuz. Korkuyla, acımayla, öfkeyle ve insana dair daha pek çok duyguyla yüzleşiyorsunuz. ‘Konusuz Mutsuzluk’ isteyeniniz varsa, mutluluklarınızın değerini bilmek adına 10 ve 25 Nisan’da Cihangir Tatavla Sahne’ye uğrayın derim.

Bisküvi adam

Çocuğu olanlar bilir; bu zamanın çocukları sizin, bizim gibi değil. Sanki dünyaya gelmeden özel bir yazılımla donatılıyor ve öyle doğuyorlar. Büyüme süreçleri farklı.
Oynadıkları oyuncaklar, izledikleri çizgi filmler, kurdukları cümleler farklı. Zamanımızın çocukları sordukları sorularla anne ve babalarını bir anda köşeye sıkıştıran, hiç beklenmedik bir anda akla hiç gelmeyen bir şeyi akıl eden, öyle şekere, çikolataya falan kanmayan çocuklar...
Bir kere, çağ gereği hepsinin elinde bir tablet ya da akıllı telefon var. Sanki onlarla doğmuş gibi rahatça kullanıyorlar ikisini de. Geçenlerde vapurda, dedesine telefon rehberindeki bir numarayı aramanın kısa yolunu gösteren beş yaşındaki Emir’i görünce, ağzım bir kere daha açık kaldı. Nereden biliyor diye sordum dedesine, kendi öğreniyor dedi. Pes!

Çocuk tiyatrosunun gücü
Teknoloji denen canavarın elinden çocuklarımızı kurtarmak zor olsa da aralarını biraz açabiliriz diye düşünüyorum. Nasıl mı? Tabii ki tiyatroyla. Sonuçta çocuk tiyatrosunun gücünü de hafife almamak gerek.
“Bugünün çocukları şekere, çikolataya kanmıyor” dedim ama İstanbul Büyükşehir Belediyesi Şehir Tiyatroları’nın yeni çocuk oyunu ‘Bisküvi Adam’a kayıtsız kalamayacaklarını düşünüyorum. Birbirinden yetenekli oyunculardan oluşan, şarkılı, danslı kısacası çok eğlenceli bu çocuk oyunu yetişkinler için de keyifli olabilir.
David Wood’un yazdığı, Esin
Eden’in dilimize kazandırdığı ve Nihat Alptekin’in yönettiği ‘Bisküvi Adam’, çocuklarımız için 29 Mart ve 5 Nisan’da Gaziosmanpaşa; 12 ve 19 Nisan’da Harbiye Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde…