Fransa karşısında ne Hidayet’i vardı ay - yıldızlı takımın, ne de kazanma zorunluluğu...
Türkiye’ye kaybedip de dönseler kimsenin gıkı çıkmayacak, beşte beş yapmış ve grup birinciliğini kapmış olmanın rahatlığıyla “umursanmayacaklardı” belki de...
Ne varki 12 Dev Adam, eksilse de sahada büyüyebildiğini, olağanüstü şartlara en iyi şekilde uyum sağlayabildiğini ve artık tam anlamıyla “mükemmel bir takım olduklarını” Fransızlar’a “acı bir tecrübe” yaşatarak gösterdiler...
Ömer Aşık, Ömer Onan ve Semih Erden gibi üç önemli eksiğin üzerine, grubun en zor maçına Hidayet’siz çıkmış olmaları, hatta Kerem Gönlüm’ü de beş faule kurban vermeleri da onların başını öne eğdirmeye, pes ettirmeye yetmedi... Parker’ın sırtına binmiş, takım olgusundan uzak, bireysel çabalarla maçı tırmalayan Fransızlar’ı son çeyrekte, tıpkı İstanbul’daki gibi resmen “madara” ettiler.
Takımın tüm dişlileri, yine önceki beş maçta olduğu gibi mükemmel bir disiplinle işledi. Hidayet’in yokluğunda Sinan daha fazla sorumluluk alıp, Barış Hersek de Kerem Gönlüm’ün rolünü üstlenip, Kerem Tunçeri ve Ersan’ın skor istikrarını sürdürmesiyle zor maçı koparmayı becerdiler. Fransızlar’ı ribaundlarda 50’ye 37 ile sürklase edip, 16 top kaybına karşın pota altında ezip, Parker’a rağmen kazanmasını becerdiler. Fatih Solak, 16 sayı, 6 ribaund ve 4 blokla milli takım kariyerinin en görkemli maçını çıkarırken, kendisine güvenen ve ısrarla sorumluluk veren Tanjevic’in de yüzünü, dünkü nefis finalle kara çıkarmamış oldu.
Devlerimiz’in, elemelerdeki “eksikli” kadrosuyla gelmiş olduğu son nokta, 2009’da Polonya’daki finaller için “her zamankinden ümitli olmayı” fazlasıyla hissettirecek düzeyde... Ve daha da önemlisi artık kozlar, onların elinde... Bir yılda çok şey değişebilir diyebilirsiniz ama şunu da unutmayalım, aklın yolu birdir; Devler’e dokunmayın, bu mükemmel kadro ASLA değişmez !..
