Karşıyaka, yeni başkanını seçti, pardon atadı. Son genel kurulda da, daha öncelerinde olduğu gibi belirlendi başkan. Belediye Başkanı Cevat Durak isim verdi, Onursal Başkan Selçuk Yaşar onayladı, Hüseyin Çalışkan da koltuğa oturdu. Başka türlü olması beklenemezdi zaten. Anlayacağınız, parayı verenler düdüğü çaldı yine...
Daha önceki başkanların göreve geliş şekli gibi Çalışkan’ın gelişi de aslında şunu bir kez daha gösterdi: Yeşil-kırmızılı camia, birleşerek elini taşın altına Selçuk Yaşar’ın onda biri kadar koyamıyor. Camia uzaktan seviyor Kaf Kaf’ını. “Paramızla, projelerimizle, mesaimizle kulübümüzün yönetimine talibiz” diyemiyorlar. Holding takımı Göztepe‘deki gibi parayı vererek atayanlar ve bir ölçüde de atananlar yön veriyor kulübe.
Altay’da ise durum daha vahim. Birilerini atayacak birileri de yok. Yani parası olan baba yok. “Birleşerek güç olup, kulübümüze hep birlikte sahip çıkalım” diye yana yakıla aranıyorlar, bulamıyorlar.
Yaşları 100’e yaklaşan ve ‘biz camiayız’ diyerek, en başta kendilerini aldatan bu kulüplerimizi de; Süper Lig’de İzmir’i temsil edecek Bucaspor‘u ve diğerlerini de bekleyen asıl tehlike şu: Yine zar zor bir araya getirmeye çalıştıkları yönetimleriyle ve paralarıyla yeni sezona başlayacaklar. Ve yine bu yola yalnız çıkacaklar. Ne belediyeler, ne de işadamları, kimse destek olmayacak onlara. Tabii eğer bugünden başlayarak camia olmayı başaramazlar, tek ses, tek yürek, daha önemlisi tek (ortak) akıl olamazlarsa...
Ben uyarı görevimi yapayım:
Transferde kulüplerin geleceği ipotek altına alınmadan...
Altyapı ve tesisleşme için uygulanacak projelere İzmir’in belediyelerinden ve işadamlarından destek almak için lobiler oluşturulmadan...
Taraftar birleştirilip güce güç katmadan kurukuruya ‘ŞAMPİYONLUK’ parolasıyla yola çıkmayın.
Sezon sonunda yine gözyaşlarına boğulmamak için şimdiden adımlarınızı çok, ama çok dikkatli atın...
