Cansen Erdoğan (Avukat – Yazar)

Büyük bir önderi, eşi benzeri görülmemiş bir lideri, Mustafa Kemal’i alıp götüren puslu sonbahar sabahı!

Cumhuriyetimizin kurucusu, Türkiye’nin mimarı ve yapmış olduğu devrimlerle bir devletin-Türk milletinin kaderini değiştirmiş, tarihi ters-yüz etmiş yüce bir kişiyi, Atatürk’ü kaybettiğimiz o 10 Kasım günü!

85 yıl olmuş bizi bırakıp gideli! Ama kısacık ömrüne sığdırdıklarıyla bizim için yaptıklarıyla duruşu, vizyonuyla, ileri görüşlülüğü ve de söyledikleriyle her gün, her an aklımızda, kalbimizde, dilimizde!

Ne çok şey var onunla ilgili söylenecek! Ve işin gerçeği ne söylesek az gelecek ne söylesek yetmeyecek!

Hiç azalmadı evet ona duyduğumuz özlem ama tam da bu zamanda, yaşadığımız bu ortamda, hasretimiz çok fazla, belki de hiç olmadığı kadar hatta!

Ülkelerin bir avuç daha fazla toprak için genç-yaşlı, çoluk çocuk demeden masumların canına kıymaktan çekinmediği, bilmem kaç litre petrol için füzelerle, roketlerle

Ya girmeyeyim girmeyeyim diyorum, mevzu kapanır nasılsa, bu rezilliği satırlara dökmeyeyim diyorum ama nafile! Her gün yeni bir şey çıkıyor bunlarla ilgili, her gün yeni bir şaşkınlık yaşıyoruz gördükçe onca rezilliği!

Mevzu, Dilan Polat ile eşinin mal varlıklarına el konulması!

Hani saçına euro’lardan bigudiler saran, etrafına çil çil altınlar dağıtan, şöyle uçağımız böyle evimiz var diyerek malını mülkünü gözümüze sokan Dilan ile dolardan buketler yaptırıp bando mızıka eşliğinde jipler- arabalar hediye eden kocası Engin’in mal varlığına el koyulmuş! Ülkece, ‘Hesaplarına tedbir konmuş mu, yurt dışı çıkış yasağı getirilmiş mi, hapse girecekler mi’ derdine düşmüş haldeyiz. Para mı akladı, uyuşturucu işine mi bulaştı, vergi mi kaçırdı, hırsız mı dolandırıcı mı bilmem. Ama malını mülkünü milletin gözüne sokarsan, yokluk içinde yaşayan insanlara paranla hava atarsan sonun böyle olur Dilan! Yani enercii!den mi korkmadın, gözden, nazardan!

Ülkemizi uluslararası arenada temsil eden Şeyma

Yüz; Aynaya bakınca gözgöze gelinen!

Yüz; Göz göze gelinse de gerçek olduğu bilinmeyen!

Yüz; Kiminde bir, kiminde iki tane olan!

Yüz; denizle ilişkili emir kipi!

100; Öğrencinin alabildiği, hocaların kıyamadığı en yüksek not!

100; Türk milletinin tarih yolculuğundaki var oluş mücadelesinin taçlandığı gün! Bağımsızlık hedefi ile inşa edilen, istiklal mücadelesini zafere ulaştıran birlik ve beraberlik ruhunun en büyük eseri!

Son günlerde Orta Doğu’da yaşanan kaosu, ülkelerin özgürlük mücadelesini, savaşın en sıcak halini gördükçe cumhuriyetin önemi daha bir anlaşılıyor değil mi! Ulusun, egemenliğini kendi elinde tuttuğu ve bunu belirli süreler için seçtiği milletvekilleri aracılığıyla kullandığı devlet biçimi olan cumhuriyet, evlerimizde huzurla, ülkemizde refahla yaşamamıza en büyük işaret!

Cumhuriyet, halkın egemenliğine dayanan bir yönetim şekli başka deyişle halkın kendi kendini yönetmesi! Bir padişahın ağzından çıkacak karara, bir şeyhülislamın fetvasına bağlı olmayan, halkı

Nefes almaktan utanır mı insan?

Gülmekten utanır mı? Evinde huzurla oturmaktan ya da derin uyumaktan?

Utanır olduk bugünlerde! Hemen yanımızda bombalar patlarken art arda, masumlar ölürken kopan uzuvlar dağılırken oraya buraya, çaresizliğimizden utanıyoruz, sadece izliyoruz! 

Geçtiğimiz günlerde HAMAS’ın İsrail’e girmesiyle Filistin- İsrail arasında başlayan savaş, bir katliama dönüştü! 21. yüzyılda, dünyanın karşısında naklen soykırım yapılıyor ve bunu durduracak hiçbir şey yapılmıyor! Olayın vehameti, İsrail’in Gazze’deki bir hastaneyi bombalaması ile zirveye ulaştı. Hayatını kaybedenlerin sayısı binleri aştı. Bunlar içinde çocuklar, hastalar, yaşlılar var ve tek suçları bu coğrafyada doğmaktı!

Evet coğrafya kader, Orta Doğu’da doğan çocuk için de yaşamak hep keder! Sadece Filistinli çocuklar değil bu acıları yaşayan! Pakistan’da okul basan militanlarca öldürülen çocuklar, Yemen’de bindikleri okul servisi bombalanıp ölen çocuklar! Ne amaç için yapıldığı belli olmayan, leş

Size de oluyor mu bilmem;

Hani bir ortamdasınızdır, etrafınızdaki her şey, herkes hayatına devam ediyordur ama siz tüm bu olup biteni hatta kendinizi kenardan bir yerden izliyorsunuz gibi geliyordur. Bir şeyler söylemek, dur-yapma demek, müdahale etmek istiyorsunuz ama mümkün olmuyordur. Kötü bir rüya gibi, uyanmak isteyip de uyanamıyorsundur!  

Tam da böyle hissediyorum bugünlerde, tek farkı bir kâbus değil gerçeğin ta kendisi olması! Şaşkınlıkla, korkuyla ve dehşetle izlediğimiz, “Aman Allah’ım biz nasıl bir dünyada yaşıyoruz” dediğimiz günler geçiriyoruz. Acı kısmı, akıştayız ve son veremiyoruz!

Tarihte çağlar vardır ya hani; Eski çağ- Orta çağ- Yeni çağ ve yakın zamana kadar içinde olduğumuz Yakın çağ! Her bir çağ, dünyayı etkileyen önemli bir olayla başlamış. Yazmıştım daha önceden bilmem hatırlar mısınız, pandemi dönemiyle ile birlikte henüz resmi olarak açıklanmasa da yeni bir çağa girdik bence; “Dijital Çağ”a!

İnsanların aylar boyu evlerinden çıkamadığı, bir

Sonbahar melankolisi kadın- erkek, zengin- fakir dinlemiyor anlaşılan!

Dünyanın en zengin adamı sayılan, kendini fasulye gibi nimetten sayan, bir kısma göre ise hunisi eksik dahi-deli sayılan Elon Musk da biz ölümlüleri- fani insanoğlunu yalnız bırakmayarak Mars’ta gitmemiş, depresyona girmiş. Musk’a; "Hiç mutlu değilim, canım çok sıkılıyor" dedirten hayat, bize ne yapmaz ki düşünmekten alamıyorum kendimi!

Aç kalmamak için, sokakta donmamak için, daha iyi şartlar yaşamak, gezmek- dolaşmak, yiyip içmek, alışveriş yapmak ve daha sayamayacağım bir sürü sebep için çalışıyoruz, sabahın köründen akşama kadar! 3 kuruş daha fazla kazanabilmek için fazla mesai yapıyoruz, ek işte çalışıyoruz. Para kazanabilmek için zevklerimizden, hobilerimizden, sağlığımızdan hatta ömrümüzden veriyoruz! Dilde aynı dua, yürekte aynı dilek; sayamayacağımız kadar çok para kazanmak istiyoruz!

O zaman Elon Musk niye mutsuz? Sayamayacağı kadar çok parası var, istediğini satın alabilir, istediğini yiyebilir- giyebilir, istediği kadar

Aman efendim hoşgeldiniz, sefa getirdiniz!

Bir yaz molasından sonra buluştuk yine burada, şükür kavuşturana!

An itibariyle, sonbaharın bu demli, sarıdan kahverengiye çalan günlerinde camın önünde, elimde bir fincan kahveyle sohbet ediyorum sanki sizinle. Karşımda bir süredir görüşemediğim ve arayı bir çırpıda kapatmak istediğim ve ayrı geçen bu zamanda neler olduğunu nefes almadan anlatabildiğim bir dostum var sanki. Sizsiniz o ‘dostum’ işte;

Belki teker teker tanımadığım ama kendimi yanıbaşınızda sandığım, düşüncelerimi, hayallerimi yani kendimi paylaştığım dostlarım!

Bir yaz daha geçti, ömürden giden bir yaprak gibi süzüle süzüle gitti. Güneşe bulayıp denize banıp banıp tükettiğimiz tatiller, kızgın kumlardan serin sulara daldığımız günler, ayaklarımızı yakamozlara batırıp kurduğumuz hayaller, nöbeti artık sonbahara devretti. Sahildekiler şehirlere çekildi, göçmen kuşlar da uzak diyarlara göç etti.  Ve artık nihayet  bizim de buluşma vaktimiz geldiiiiii! 

Yaz, ele avuca sığmaz bir mevsim; Haziran

Yaza yaza yaz geldi!

Ne gelmesi, geldi de geçiyor bile! Temmuzu bitirdik, Ağustos da toparlanır gider bu gidişle!

Ne tuhaf değil mi, bütün bir yıl yazın gelmesini bekliyoruz hasretle! Soğuk havalarda, günün karanlığa erkenden koştuğu aylarda güneşin, denizin, tatilin hayalini kuruyoruz. Planlar hep ‘önümüzdeki’ o yaza göre yapılıyor, paralar ‘önümüzdeki’ o yaz için biriktiriliyor. Tüm ertelemelerin bahanesi işte o ‘önümüzdeki’ yaz, e yani karda- kışta-soğukta ne yapacağız! Hayal kurup gün sayacağız!

Sayılacak gün kalmayıp da o meşhur ‘önümüzdeki’ yaz gelip çatınca bir kaos bir panik almıyor mu sizi de? Günler- geceler, aylar-mevsimler boyu düşlediğimiz, planlar- programlar yaptığımız o yaz gelmiş işte ve o kadar hızlı geçiyor ki ne yapsanız nafile! Zaten sıcaklara söylenmekten, nemden şikayet etmekten yazın keyfini de pek yaşayamıyoruz da neyse! 

Aman canım biraz da iyi tarafından bakın, kışın soğuktan donduğunuz, eldiven-atkılara dolandığınız zamanları hatırlayın! Herkes hazır bir