Endüstri 4.0, dördüncü sanayi devrimini ifade ediyor.
Su ve buhar gücünün üretimde kullanılması ile birinci, elektrik enerjisinin kullanılması ile ikinci, elektronik sistemlerin kullanımı ile üçüncü, bilişim teknolojilerinin kullanımı ile de dördüncü sanayi devrimi yani “endüstri 4.0” başladı.
Bunun tarıma uygulanış şekline de ”tarım 4.0” deniyor.
Özellikle gelişmiş ülkelerde hızla uygulanmaya başlanan tarım 4.0 bu ülkeleri gelecekte avantajlı konuma yükseltecek.
Gelişmekte olan ülkeler ise az çok sağından-solundan tutmaya çalışıyorlarsa da gelişmemiş ülkelerin bundan bihaber olduğunu görüyoruz.
Her ne kadar bu devrime bazı kişiler olumsuz yaklaşsa da, uygulanmadığı takdirde Türkiye gıdadaki rekabet şansını tamamen yitirecek.
Bu nedenle ülkenin güvenliğine en az zarar verecek yöntemlerle uygulanmasında yarar olduğunu düşünüyorum.
Çünkü Türkiye 50’ye yakın üründe dünyanın en büyük 10 üreticisinden biri.
Uygun iklime, daha az kirlenmiş topraklara, üretim hafızasına ve genç nüfusa sahip.
Tarım 4.0 uygulanarak örneğin Türkiye’deki tarım arazilerinin parçalı olması sorunsalı, küçük aile işletmelerini üretim ekonomisinden çıkarmadan, yeni tarım teknolojileri, akıllı tarım makinaları ve yeni iş modelleri ile kooperatif çatısı altında fırsata dönüştürebilir.
Tarım Türkiye için stratejik bir sektör.
Gayri Safi Milli Hasıla’nın yüzde 7.1’i tarım kaynaklı olup her 5 kişiden biri de tarım sektöründe çalışıyor.
Bu manada yaklaşık 3 milyon çiftçi bulunuyor ve bunlar aileleriyle birlikte yaklaşık 12-13 milyon kişi ediyorlar.
Bu çiftçilerin yüzde 30’u akıllı telefon kullanırken sadece yüzde 40’i internet erişimine sahip.
Her ne kadar tarımın stratejik bir sektör olduğunu söylesek de son 15 yılda tarım alanlarının yüzde 10 küçüldüğünü ve çiftçi sayısının da yüzde 12 azaldığını biliyoruz.
Diğer taraftan tarımın en büyük sorunlarının başında verimsizlik ve kalitesiz üretim geliyor.
Verimli ve kaliteli üretimin yolu ise eğiterek çiftçiyi ileri teknolojilerle tanıştırmak ve stratejik planlama yapmaktan geçiyor
Avrupa’da tarım teknolojilerin kullanımı sadece çiftçilerin değil, üniversitelerin, araştırma kurumlarının ve kamunun da işi.
Bu ortaklık İngiltere’de örneğin hektar başına Türkiye’den 3 kat fazla buğday üretimi sağlıyor.
Tarımın bir diğer büyük sorunu da köylerdeki yaşlı nüfus.
Türkiye’de yaş ortalaması 29 olmasına rağmen çiftçi ortalaması 55.
Bu da gençlerin tarımdan koptuğunu gösteriyor.
Gençlerin tarıma özendirilmesi; köylerin sosyoekonomik yapılarının güçlendirilmesine, tarım 4.0 ile gençlere teknoloji götürülmesine bağlı.
Çünkü yarının tarlaları sadece çiftçinin değil aynı zamanda teknoloji sektörünün de sorumluluğunda olacak.
