Can Şişman

Bu yıl Yunanistan'ın Oscar aday adayı olarak seçilen 'Magnetic Fields' (Türkiye'deki adıyla 'Manyetik Alan') İstanbullu izleyiciyle buluştu. Selanik Uluslararası Film Festivali'nden ödülle dönen 'Magnetic Fields' aynı zamanda 1986 doğumlu Yorgos Goussis'in de ilk uzun metrajı. Goussis'in henüz ilk filmiyle ülkesinin Oscar aday adayı olarak seçilmesi, Selanik'ten ve Helen Sinema Ödülleri'nden ödülle dönmesi elbette karşımızda heyecanlı takip edebileceğimiz yeni bir yönetmeni de müjdeliyor. Yakın dönemde Yorgos Lanthimos'la beraber tüm dikkatleri üzerine çeken 'komşu'dan yeni bir keşif yapmak isteyenlerin imdadına yetişen Yorgos Goussis bizleri drahmi yerine euro kullanan 'post-modern Yunanistan'daki bir adaya götürüyor. Tek başına seyahat ederken bir feribota binerek keşif yapmaya karar veren Elena ile elinde teyzesinin kemikleriyle yolculuk yapan Antonis'i izlediğimiz film, 'yalnızca bir yol filmi' olmanın ötesine geçerek yalnızca bir aşk filmi değil aynı zamanda alttan alttan 'sistem'e ve 'güncel'e dair her ne varsa bunu politik çizgiden

Türkçe pop'ta bir şarkıya 12 kişinin söz, 4 kişinin beste olarak katkı vermesine pek alışkın değiliz. Ancak az biraz Edirne il sınırını aşıp Batı'ya doğru yol aldığımızda ya da Batılı prodüktörlerle Korece-İngilizce ortak işlere imza atan Uzak Doğulu pop grupları ya da yıldızlarının 'trend' işlerine baktığımızda aslında bu 'kalabalıklık' hem olağan hem de az biraz bilhassa tercih edilen bir durum. İsveç'in her yıl en çok izlenen televizyon klasiği olan ve kazanan isim ve şarkının Eurovision'da ülkeyi temsil etmeye hak kazandığı Melodifestivalen'ın da Avrupa çapında ses getirmesinin, Türkiye'de dahi sıkı hayranlarının olmasının bile ancak ve ancak şarkıların künyelerindeki "Çorbada benim de tuzum olsun" kalabalıklığı sayesinde mümkün olabildiğini hatırladığımızda "Neden?" sorusunun cevabı da kendiliğinden verilmiş olunuyor. İki elin sesinin bir elindekinden daha pozitif olduğunu bilmemiz, kolektif bir çabanın, emeğin sonucunun tekil üretime göre çok daha verimli sonuçlar doğurabildiğini fark etmemiz tam da bu yüzden önemli. 12 kişinin kafa kafaya veriyor, herkes

Avustralya yapımı 'The Survival Of Kindness' (Türkiye'deki gösterim adıyla 'İnsanlık Ölmedi') İstanbul Film Festivali kapsamında sinemaseverlerle buluştu. Berlin'den FIPRESCI Ödülü'yle dönen 'The Survival Of Kindness' 96 dakika boyunca tek bir diyalog bile barındırmıyor ve daha da önemlisi bir başka yönetmenin elinde ciddi handikapa dönüşecek 'diyalogsuzluk'u önemli bir avantaja çeviriyor. Berlinale'de ana yarışmada yarışan ve birçok kişinin dikkatini çeken filmde çölün ortasında bir kafesin içinde terk edilen 'Siyah Kadın'ın hikâyesine tanıklık ediyoruz. Bir yandan hayatta kalmaya çalışan 'Siyah Kadın'ın tanık oldukları, yaşadıkları, başına gelenler filme her ne kadar en başlarda korku/gerilim unsuru katsa da dakikalar ilerledikçe filmin temel meselesinin aslında tam olarak ne olduğunu anlamaya başlıyoruz. Odak noktasını 'ırkçılık' üzerine inşa eden 'The Survival Of Kindness' her ne kadar hikâyesini siyahi bir kadın üzerinden aktarsa da aslında en temelde hepimizi, hayatın ta kendisini ilgilendiriyor. 'Bembeyaz bir dünyada

İzleyen herkesi büyüleyen 'Sivas' filmiyle 2014 yılında düzenlenen Venedik Film Festivali'nde 'Jüri Özel Ödülü'nün sahibi olan yönetmen Kaan Müjdeci, uzun hem de çok uzun bir bekleyiş sürecinden sonra sonunda 'Iguana Tokyo' ile Altın Portakal'da karşımıza çıkmıştı. Sonbahardaki Altın Portakal'da izleyen herkesin bir hayli şaşırdığı 'Iguana Tokyo', festivalden ödülle dönmese de filmi izleyenler "Bambaşka bir film olmuş" yorumunda bulunmuş, kimileri yönetmenin aldığı riski olumlu bulurken kimileri ise Kaan Müjdeci'den böylesine bambaşka bir iş beklemediğini paylaşarak hayal kırıklığına uğramıştı. Geçtiğimiz günlerde İstanbul Film Festivali kapsamında en sonunda İstanbullu izleyicilerle buluşan 'Iguana Tokyo' başrollerde Ertan Saban'a 'Ertan', Saadet Işıl Aksoy'a 'Saadet' karakteri vererek, gerçeklikle 'oyun' arasında gidip gelen, bir noktadan sonra gerçek-düzmece arasındaki çizginin bulanıklaşmaya başladığı, hem bu dünyadan hem de gelecekten bir anlatı. Filmin hem yönetmenliğini hem de senaryosunu üstlenen Kaan Müjdeci, bol

Danimarka'nın 2021 yılındaki Eurovision temsilcisi Fyr og Flamme grubu, Danca şarkıları 'Øve os på hinanden'le yarı finalde 11'inci olarak finali kıl payı kaçırsalar da özellikle Kuzey Avrupa'nın karakteristik pop sound'unu seven dinleyici kitlesi arasında büyük bir heyecan yaratmıştı. Retrodan ve bilhassa 80'lerden beslendikleri müziklerini 2020'lerin trendliğiyle birleştiren Danimarkalı ikili, 2000'ler sonrasında tekrar yükselişe geçen 'duo müziği'ne tatlı bir renk katmıştı. Türkiye'de ise dönem dönem sık rastladığımız 'duo müziği' özellikle son yıllarda dikkat çekici üretimlere imza atan yerel yıldızlarla popülerlik kazanmış durumda. Bu temsilcilerin başında gelen grup ise hiç şüphesiz 'Bi' Tek Ben Anlarım'la 2022'nin tartışmasız yıldızı olan, resmi dijital müzik platformlarında toplamda 200 küsür milyonlara ulaşan KÖFN grubu olmuştu. Büyük bir fırtına kopartan ve dinleyen herkeste bağımlılık yaratan 'Bi' Tek Ben Anlarım', aslında 2018'den beri üreten Salman Tin ve Bilge Kağan Etil'in tartışmasız en büyük hit'i olmuş ve

Pandemi öncesinde 'Hiç Yok' gibi sıkı bir dans hit'ine imza atan, pandemide biraz daha akustik ve dertleşme çizgisinde görece daha az iddialı ama daha çok bilindik sularda yüzen Göksel, karantina kelimesine giderek yabancılaştığımız günlerde yayınladığı 'Canım' ve sonrasında adeta 'Hiç Yok'un yarım kalan hikâyesini tamamlama hedefinde. 'Canım'la birlikte başlayan ve akabinde 2022'nin son günlerinde hayli klas bir şarkısına dönüşen 'Sen Varsın' sonrasında Göksel yine elektrikli, elektronikli bir mühendislik harikasıyla karşımızda. Elektronik müziği pop ile olabildiğince dengeli ve uyumlu bir şekilde kullanan ve müziğini her geçen gün daha da klas bir çizgiye evrilten Göksel, "Arkadaşlar sizi bilmiyorum ama ben 'Burda Kalayım' en iyisi" diyor. İyi de yapıyor. 'Burda Kalayım', Göksel'in son dönemde giderek daha da iyi yakaladığı nitelik/nicelik uyumuna 'cool imza' ekleyerek müzisyenin marka değerine değer katıyor.

Elektrik-elektronik lisans bölümü fon müziğine bir halka daha

Elektrik-elektronik lisans bölümü fon

Londra'da bir futbol takımına koçluk yapan ancak hepimizin gayet iyi bildiği futbolun f'sinden dahi pek de anlamayan efsanevi Ted Lasso karakterini canlandıran ABD'li aktör Jason Sudeikis bugünlerde bir hayli popüler. Bunun en büyük nedeni tam 3 sezondur çıtayı düşürmeden, hatta bilakis yükselterek nirvana seviyesine çıkartan dizinin başarısıyla sınırlı değil. Jason Sudeikis ve dizideki oyuncu arkadaşları geçtiğimiz günlerde Beyaz Saray'ı, evet yanlış duymadınız, Beyaz Saray'ı ziyaret etti. 'Ted Lasso' dizisiyle aralarında Türkiye'nin de olduğu birçok ülkede sıkı hayranlara sahip olan Apple TV+ dizisi 'Ted Lasso'nun kilit aktör ve aktrisleri, ruh sağlığına dikkat çekmek ve konuyu masaya yatırmak adına Beyaz Saray'a gitti ve basının karşısına keyifli ve bir hayli önemli sözler söyledi. Bir dizinin yalnızca 1 saatlik bir şey olmadığını, izleyiciyle kurulan bağın ne denli büyük ve derinden olabildiğini 'Ted Lasso' oyuncularının yüzünden, gözünden, ufak bir mimiğinden dahi anladık, kavradık. Dünya genelinde büyük bir

'Akustik' ya da 'cover' esprileriyle sürekli hedef tahtasına oturtulan, düzenli aralıklarla çeşitli sözlüklerde mütemadiyen pek de güldürmeyen trollüklerin yürünülen, aranılan yüzüne dönüşen Zeynep Bastık, temiz ve şık golleriyle cevabını en artistik şekilde vermeye devam ediyor, modunu bir an olsun düşürmüyor. Diskografisinde bugüne kadar Sezen Aksu şarkısı 'Uslanmıyor Bu', Mustafa Sandal ortaklığı 'Mod', Anıl Piyancı'yla güçlerini tam iki kez birleştirdiği 'Bırakman Doğru Mu', 'Bir Daha', 'Boş Yapma' ya da Arem Özgüç & Arman Aydın & Reynmen'le kaydettiği 'Yalan' gibi oldukça farklı denemeleri olan, bunların yanına bol bol akustik ya da cover sıkıştıran Zeynep Bastık, son olarak 'Ara' ile dijital müzik platformlarında 80 küsür milyon dinlenmeleri devirmiş, radyolardan tam not almış, bugüne kadar kaydettiği en büyük hit'ini yakalamıştı. Fransız şarkıcı Nej'in kendi ülkesinde bile pek de tutmayan, resmi single listelerinde Fransa'da 130, Almanya'da 93, İsviçre'de 82 numaraya çıkabilen