Hakkı Öcal

“İsrail son nefesini vermek üzere” diyen ben olsam, diyebilirsiniz ki, “Bu biraz hüsnü zan!  Hatta hüsnü kuruntu!”

Din kardeşliği gayreti ile, gerçeklere ve uluslararası ilişkilere göz yumduğumu söyleyebilirdiniz. Nitekim, ben de bu kaygılarla, kurulduktan bir yıl sonra bile olsa, İsrail devletini diplomatik olarak tanıyan bir ülkenin gerçeklerini, bu ülkeyle şu kadar yıllık diplomatik, ticari ve hatta askeri ilişkiler içine girdiğimizi dikkate alınca, 9,3 milyon nüfusu, 127 milyar dolar ulusal geliri, Türkiye ile 8 milyar dolar ticareti olan bir ülkeye kefen biçmek, sanırım çok mantıklı olmazdı.

Ancak bu ifade, Haaretz gazetesi eski editörü ve yazarı, Kanal 10 isimli televizyon kurumunun yorumcusu, askerliğini birçok Filistin örgütüne karşı ve 1978’de Güney Lübnan’da Operation Litani adı verilen harekata katılarak yapmış olan bir Musevi gazeteciye aitse, sanırım nerede ve hangi şartlar altında edilmiş olursa olsun dikkate alınması gerekir. Sol görüşleriyle tanınan ve “Benim Vaad Edilmiş

Öyle görünüyor ki eli kanlı katil Binyamin Netanyahu, gerçekten olmasa da siyaseten sizlere ömür! Mahkemeler işbaşındaki başbakanları yargılamasın diye, sözüm ona bir “yargı reformu” yapmak istedi. Bunun için Meclis’te üç oya ihtiyaç vardı. Topu topu üç milletvekili olan Itamar Ben-Gvir’in Otzma Yehudit (Yahudi Gücü) partisine üç bakanlık vererek bu oyları sağladı. Ama Ben-Gvir ile hükumet kurmak, bütün İsrail’i ipotek etmek, şeytanla aynı safta yer almak ve ilk fırsatta Gazze’yi yok etmek demekti, ki bunların hepsi oldu.

İsrail halkı son iki seçimde Netanyahu’ya tek başına veya bir iki ortakla hükumet kurabileceği çoğunluğu vermiyordu. Nitekim, mahkemeden yakasını kurtarabilmek için bu son hükumeti 7 partiyle ve sadece 3 oy çoğunluğuyla kurabildi. Ama “son hükumet” ifadesi gerçekleşecek ve bu Netanyahu’nun son başbakanlığı olacak gibi. Çünkü İsrail AYM’sinin yargı reformunu iptal etmesi, Netanyahu’nun siyasal kellesini

2023’e girdiğimizde Ukrayna savaşı başlayalı 10 ay olmuştu. Ömrümüz olursa, 2025 yeni yıl yazısına da “2024’e girdiğimizde Gazze katliamı başlayalı üç ay olmuştu” diye başlarız. 

Yıllar nasıl başlarsa, neyle, hangi duygularla başlarsa öyle gidiyor sanki. Nitekim 7 Ekim 2023 öncesi hemen her günümüz Zelenskiy’nin kibri, Putin’in büyüklenmesinin yol açtığı felaketle dolu geçiyordu. “Büyüklenmek kişinin gerçek duygusunu yok eder” derler. Azı-çoğu fark etmez, gurur insanın yolunu kaybetmesi için başlıca amildir. 

Zelenskiy, Gürcistan gibi esnek davranmayı becerip, NATO hayalinden vazgeçemedi; Rusya’dan korkmayan kahraman rolü oynamayı tercih etti. Haki asker üniformasını hatırlatan gömlekleriyle çıktığı ulusal ve uluslararası sahnelerde de, tiyatro-sinema sahnesindeki gibi başarılı olacağını sandı. Olamadı tabii. Karşısında, Sovyetler Birliği’nin utanç verici hezimetini görmüş, bu hezimetin sebebi olarak algıladığı NATO’ya ders vermek türünden

“İnsan” ve “Netanyahu” kelimeleri yan yana gelemiyor ama İsrail Başbakanı’nın, nihayet baklayı ağzından çıkarıp, nihai amacının Filistin’in Filistinlilerden arındırılması olduğunu açıklarken belirttiği “insanî çözüm” ifadesi bu başlığa sebep oldu. Eli kanlı Netanyahu’ya göre, Gazze halkı ve hatta tüm Filistinliler için “en doğru ve insanî çözüm” onların “gönüllü göç” imkânına kavuşmasıymış ve bunun için Filistinlileri kabul edecek üçüncü ülkeleri arıyormuş! 

İsrail’de yayınlanan “Hayom” gazetesinin haberine göre, tek sorun, bu ülkeleri bulmakmış! İsrail Başbakanı Netanyahu’nun, partisinin grup toplantısında verdiği bilgiye göre, Filistinliler gönüllü göç yanlısıymış ama bu kişilerin gideceği ülkeleri bulmak ve anlaşmalar yapmak sorun oluyormuş. 

İsrail’in önce Gazze’nin kuzeyinden güneyine kaçmalarını istediği, sonra gittikleri güney köylerinde

Kolay değil, çoğumuz okumadık, bilmiyoruz ama şurada 100 yıl önce, bugün Adana’ya, Rize’ye, İstanbul’a gider gibi gittiğimiz vatan toprağı Filistin ilinin Gazze ilçesinde her 100 kişinden 3’ü, her 100 bebekten 8’i öldürülürken, Filistinlilerin Mısır çöllerine sürülmesi için ABD-İngiltere ile İsrail arasında pazarlık yapılırken, başka bir konuya bakmak nasıl mümkün olabilir ki?

Hepimiz Filistin ile yatıyor, Filistin’le kalkıyoruz. Ortada çok ciddi bir katliam, soykırımı var. Batılıların en vicdanlıları bile lafa “Önce Hamas saldırdı. Ama İsrail de ölçüyü aştı!” diye başlarken, aklıselimin emri olan görüşleri dile getirmeyip de ne yapacaksınız?

Ama bizim öteki burnumuzun dibinde de başka bir savaş devam ediyor. Bir tarafta ABD’nin ve Almanya’nın dolduruşuyla gözü dönmüş bir Zelenskiy, öte tarafta gücüyle iyice şımarmış bir Putin’in elinde masum Ukraynalılar her gün can veriyor. Şikago Üniversitesi öğretim üyesi Profesör John

ABD, siyasetiyle, ekonomisiyle, diplomasisiyle, dünyanın en büyük ve uluslararası ilişkilere yön veren birkaç ülkesinden biri. Hem de en önde geleni olduğunu yazdığım Pazartesi günü… ABD Savunma Bakanlığı görevindeki NeoCon çeteci, koşa koşa İsrail’e gitti ve ülkesinin yüzde 1.500 Netanyahu’nun arkasında olduğunu söyledi. Böyle gereksiz, sadece Netanyahu ve onun savaş kabinesine katliamlarını artırması için cesaret verecek bir demeç vermekle kalmadı, İsrail’e yardım götüren gemi trafiğine Kızıldeniz rotasında engel olan Yemenli yurtsever Hutilere karşı bir koalisyon oluşturduğunu açıkladı. (Bu oluşumda ABD’nin yanı sıra İngiltere, Kanada, Fransa. İtalya, Hollanda, Norveç, İspanya, Seyşel Adaları ve Bahreyn var. Seyşel Adaları neyse de Bahreyn’in adını okuyan, gülümsemeden edemez, zannederim.)

NeoCon’lar, sonradan olan her ideolog gibi dünyaya bir ABD egemenliği kurma davasının en ateşli savunucusu, buna karşı çıkan herkesin en gözü kara hasmı oldular. O kadar ki,

Çin ve ABD başkanları arasında 6 yıl aradan sonra yine bir görüşme yapıldı. Çin lideri, eski Başkan Trump’ın Çin ziyaretine, ikinci ABD ziyaretini yaparak karşılık verdi. Başkan Şi Cinping, 2015’te Başkan Obama’yı ziyareti sırasında o zaman başkan yardımcısı olan Joe Biden’a da özel zaman ayırmış ve başbaşa yemek yemişti.

Başkan Şi açısından bu ikinci ABD ziyareti bir bakıma, ABD’ye özel bir önem verdiğinin göstergesi olarak yansıdı. Kasım boyunca Pekin’de yayınlanan yorumlarda, Çin yönetiminin ABD’nin bir “blok lideri” gibi davranmasını değil, küresel bir aktör olarak kendisinden beklenen yapıcı rolü oynaması gerektiği belirtildi. Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin de geçen hafta yaptığı bir dizi basın toplantısında, ABD’nin “Atlantik Paktı’nın provokatif eylemlerle meşgul bir oyuncusundan başka bir şey olmadığından yakındı.

İki liderin de Biden’da eleştirdikleri şeyi kendilerinin yaptığı çok olmuştur. Ancak Putin’in de Şi’nin de beklediği, ABD’nin ilgi alanı sadece Kuzey Atlantik’le

Güvenlik Konseyi sistemi ne kadar arızalı da olsa, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, dünya kamuoyu eğilimini yansıtmaya devam ettiği sürece küresel güvenlik açısından umut vermeye devam ediyor. BM Genel Kurulu’nda önceki gün yapılan oylamada 153 ülke, Gazze’de acilen insani ateşkes talebinde bulunan karar tasarısına olumlu oy verdi. Oylamaya ABD ve İsrail başta olmak üzere 10 ülke “Hayır” oyu verdi. (Hatırda kalması için bu ülkeleri not edelim: Avusturya, Çekya, Guatemala, İsrail, Liberya, Mikronezya, Nauru, Papua Yeni Gine, Paraguay ve ABD.)

Bağlayıcılığı yok ancak Türkiye dahil 100 ülkenin imzaladığı karar tasarısına 23 ülkenin çekimser kaldığı dikkate alınırsa, 193 ülkeden, sadece 33 ülke fire vermiş oldu. Benzeri bir oylama, 27 Ekim’de yapılmış ve Gazze’de insani ateşkes talebine 121 ülke kabul oyu vermişti.

BM Genel Kurulu’nun bu kararından birkaç saat sonra ABD Başkanı, İsrail’e bir çağrıda bulundu ve Netanyahu’ya, uluslararası kamuoyunun desteğini hızla kaybettiğini bildirdi.