Tayfun Bayındır

Çok değil, iki ay kadar önce unumuzu elemiş, eleğimizi duvara asmış, üstüne Şenol hocayı da yolcu etmiştik. Katar’da seyirci olmayı kabullenmiş, gelecek turnuvalar için uzun vadeli planlar bile yapmıştık.

İşte futbol böyle güzel bir oyun... Her şey bitti dediğin bir anda yeniden başlayabiliyorsun... Oyuncular aynı oyuncular. Oyun kalitemizde bir değişiklik yok. Sistemde bir-iki küçük dokunuş dışında eski tas eski hamam konumundayız... Ama hala Dünya Kupası’na gidebilme umudumuz var. İyi bir kurayla Play-Off’ta bu şansı yakalamak mümkün. Ancak gerçekçi olalım. Henüz iyi bir takım görüntüsünü ve elbette performansını ortaya koyan bir ekip değiliz.

Vasat bir oyunla istediğimiz sonucu aldık. Stefan Kuntz’un Karadağ’ı iyi çalıştığı, oyunculara da bunu iyi aktardığını çok net bir şekilde söyleyebiliriz. Ne var ki oyuncularımız Kuntz’un anlattıklarını uygulamada özellikle de ilk 45 dakikada becerikli olamadılar. 4. dakikada gelen golle bu belirttiğim uygulamadaki eksiklikler çok net ortaya çıktı. Berat,

Fenerbahçe’de sezon başından beri senaryo aynı... Daha önceki dönemlerde görmediğimiz bir tempolu başlangıç, 20-25 dakika süren bu başlangıçta kaçan fırsatlar, bazen araya sıkıştırılan bir gol, sonra eğer gol varsa önce biraz daha yalandan bir baskı, ardından devre bitene kadar süre gelen garip bir skoru koruma telaşı.
Bence bu senaryoyu Vitor Pereira yazmış olamaz. Elbette bir baskılı oyun planı var. Elbette bu baskıyla gelen, kapılan topları hızlı kullanma çabası var. Ama golü attıktan hemen sonra savunmaya çekilmek (hem de Kadıköy’de), sanki maçın bitmesine 3-5 dakika kalmış gibi telaşlı bir şekilde skoru koruma çabası asla Portekizli’nin senaryosu değil. Bu ikinci bölümü oyuncular doğaçlama oynuyorlar...
Doğaçlama oyun için her zaman yetenek, ama asıl önemlisi cesarete ihtiyaç vardır. Bunların yanına takım oyununu da ekleyelim. Yetenek bolca var Fenerbahçe’de, cesur oyun o da var diyebiliriz. Ama iş takım oyununa gelince yetenekli olan ve kendilerini yetenekli sananlar biraz sahte performans ortaya

Ne yazık ki hayal kırıklığı serimiz iki oldu. Kendi adıma bu maç öncesinde “Bizim Çocuklar”dan çok ama çok umutluydum. Galler bu turnuvanın en ağır takımı. Topla çıkma konusunda becerileri yok denecek kadar az... Uzun toplar, arada denk gelirse duran toplar ve elbette savunma arkasına atılan toplar yegane silahları... Çok abartmadan söyleyeyim, bu Galler’in üç-dört maçını seyrettikten sonra çözmek ve önlem alıp taktik geliştirmek son derece mümkün... Ne yazık ki, biz bunu becerememişiz. Şenol hoca çalıştırmış ama bu çalışma teoride kalmış, pratiğe gelince tam anlamıyla çocuklar sınıfta kaldı.
İlk gol göstere göstere “ben geliyorum” diye diye geldi. İkisi Bale’in başlattığı üç pozisyonda aynı biçimde savunmamızın arkasına topu attılar, Uğurcan ile karşı karşıya kaldılar ama golü bulamadılar. Dördüncüsünde ise artık papaz pilav yemedi. İkinci golü zaten konuşmaya gerek yok. O sırada atı alan Üsküdar’ı geçmişti bile...
Şimdi bakın size bazı

Ne yazık ki bizim çocuklar kötü başladı... Çok umutluyduk... Aylardır yenilmeyen İtalya’yı evinde yenmek gibi hayallerimiz vardı. Bu çocuklar bu hayalleri kurmamızı gerektiren son derece başarılı işler yapmışlardı, doğal olarak biz de bu hayali kurmuştuk. Ama böylesi ürkek, tedirgin, hatta korkak bir futbol beklemiyorduk. Açık söylemeliyim, hayal kırıklığımız büyük oldu.
Şenol hoca niye böyle bir taktikle başladı bilmiyorum. Maçı beraberlik üzerine kurguladığı çok net... Ama top bu kadar çok rakibe bırakılmaz ki... Oyunu bu kadar çok kendi sahanda kabul etmek ne kadar doğru... İtalya, öyle ahım-şahım bir futbol oynamadı, biz onlara buyur ettik, ‘gelin oynayın’ dedik. Bu takımın yumuşak karnı maç öncesi hemen hemen herkes için sağ kanadımızdı. Korkularımız, oradan gelirler, ağır baskı kurarlar şeklindeydi. Tam tersi oldu. Mancini’nin takımı soldan yüklendikçe yüklendi. Hem kendi kalemize attığımız hem de İtalyan işi ikinci gol sol taraftan geldi. Ne yazık ki, Şenol hoca seyretti.
Elbette daha birinci maç. Rakip ev

Sonda söyleyeceğimi başta söyleyeyim... Elbette matematiksel olarak Fenerbahçe’nin şampiyonluk şansı var. Ama bence ve dünkü oyunu gördükten sonra şampiyonluk artık Kaf Dağı’nın arkasında...
Emre Belözoğlu bir şeyler deniyor... İşe yarayacağı kesin... Ama iş işten geçtikten sonra bu deneme çalışmaları başladı. Oysa Belözoğlu’nun uygulamak istediği sistem için bir sezon başlangıcına ihtiyaç var. Erol Bulut’un durağan, topu rakibe bırakan oyunundan, biraz daha tempolu ama topu rakibe bırakmak istemeyen yapıya geçiş için Emre Belözoğlu’nun önünde yeterli süresi yok. Ancak gelecek sezon için iyi bir başlangıç olduğunu söyleyebiliriz...
Çift stoper ile geriden oyun kurup, hem tempolu oynamak, hem de kanatları oyuna sokmak Fenerbahçe teknik ekibinin istediği sitemin küçük çaplı tanımı... Ama bunun için tempoyu yükselten ve özellikle de iyi pas yapabilecek stoperlere ihtiyacınız var. Serdar Aziz bu tanımı hiç karşılamıyor ve akmaya başlayacak gibi görünen oyunun

Değerli Milliyet okurları, hatırlayacağınız gibi dün spor sayfamızda, “Ya aday olursa” başlığı altında bir Galatasaray analizi yapmış, Fatih Terim’in Antalya maçı sonrası açıklamalarına değinmiş ve seçim süreciyle ilgili yorumumu dile getirmiştim. Ayrıca Galatasaray Kulübü İkinci Başkanı Abdurrahim Albayrak’a bazı sorular sormuştum. Yazım yayınlandıktan sonra yoğun geri dönüşler aldım. “Malumun ilamı olmuş” diyenler çoğunluktaydı. “Bunlar bilindik şeyler” diyenler de oldu elbette...

Ama en ilginç açıklama saat 18.07’de Galatasaray’ın nöbetçi (!) başkanı ile nöbetçi (!) yöneticilerinden geldi. Bu son derece çirkin, seviyesiz, tam da bu yönetime yakışacak üslupla kaleme alınan açıklamada, ne şerefim kalmış ne de haysiyetim... 41 yıllık gazeteci olan bana, “gazeteci müsveddesi” deme hadsizliğini yapmışlar. Tıpkı önceki yalanlamaları gibi... Onlardan beklenen kalibrede bir açıklama olduğu için de hiç şaşırmadım.

Şimdi onlara, tam da onların üslubuyla yanıt

Şaşırtıcı, tedirgin edici ve bir o kadar da merak uyandıran bir maç izledik. İlk 45 dakikası Fenerbahçe adına kelimenin tam anlamı ile rezaletti. Şampiyonluk hedefleyen, ligin en pahalı kadrolarından birine sahip Fenerbahçe ilk 45 dakikada bırakın pozisyon üretmeyi ligin sonuncusu Denizlispor’u bir kez bile rahatsız etmedi. İleride baskı yapmak, top çalmak, Caner ve Gökhan gibi iki kanat bekiyle kanatlardan pozisyon üretmek, bunların hepsi hak getire... Yani pozitif futbol adına bu olağanüstü kadronun gösterişine ve elbette Emre Belözoğlu’nun kurtarıcı rolüne hiç yakışmayan bir görüntüydü.
Bu oyuncuların ağırlıklı kesiminin Erol Bulut ile yıldızının barışmadığını bilmeyen yok. Bazıları taktiklerini sevmemiş, bazıları tercihlerini eleştirmiş. Bazıları da hocalık vasfını tümden reddetmiş... Kamuoyu tüm bu gelişmeleri yakından biliyor. O zaman bu oyunculardan Bulut’suz ortamda üst düzey bir performans beklemek son derece doğal olsa gerek. Oysa hiç de öyle olmadı. Sadece ilk yarı değil. İkinci yarının ilk 10 dakikalık

Süper bir başlangıç oldu. Hem bol gol attık hem topu rakibe vererek oynamayı ne kadar iyi yapabileceğimizi gördük. Hem de üç farklı öndeyken abuk-sabuk işler yapınca başımıza nelerin geleceğini yaşadık. Ama asıl önemlisi Hollanda’ya dört gol atarak gerçekten iyi bir ulusal takım olduğumuzu kanıtladık.

Şenol Güneş’in rakibi analiz etmedeki olağanüstü becerisini bilmeyen yoktur. Ben hocayı bu yeteneğinden dolayı dünyanın en iyi 10 teknik adamı içine rahatlıkla koyarım. İşte dünkü oyun bunun en büyük kanıtıydı. Mükemmele yakın top paylaşan, pas isabet oranı çok üst seviyede bir Hollanda’yı hem de yıldızlar topluluğu Hollanda’yı o müthiş analiz becerisi ile ne kadar iyi çözdüğünü gördük. Rakamlara bakın yüzde 66’ya 34 gibi topun Hollanda’da kaldığını farkedeceksiniz. Ne var ki, poziyon üretme, üretilen pozisyonu gole çevirme, top rakipteyken alanı iyi kontrol etme verilerinde açık ara biz öndeydik. Bunun sonucunda da bu mükemmel sonuç