Gökmen Aytaç

Felaket haberlerinin üst üste geldiği güzel ülkemde, Van Depremi, gündemin ilk sırasındaki yerini koruyor... Gelen yardımların düzensiz dağıtımından, ilgisizlikten, herkes her şeyden şikayetçi... Akşam televizyon kanallarında hayret edici görüntüleri ağzımız açık izliyor, sabah yazılı basında ilginç haberleri şaşkınlıkla okuyoruz...
Böyle bir ortamda Manisa’da 10 gündür gündemi meşgul eden bir konu var ki evlere şenlik... Üst üste alınan acı haberler, belki de bu seviyesiz tartışmaya noktayı koydu. Allahtan koydu. Yoksa iş gerçekten çirkin boyutlara gidiyordu...
Olay ülkenin genel sorunlarından biri. Yıllar geçse de bırakamayacağım bir alışkanlık... İddialara göre kafa koparma olayı... Olayı kısa özet yapayım ve siz de kim haklı, kim haksız karar verin...
Olayın kahramanları bir doktor ve iki milletvekili... Doktorumuz Gördes Devlet Hastanesi Başhekimi Uzm. Dr. Mehmet Şahin... Vekillerimiz AK Parti Manisa Milletvekili Uğur Aydemir ile CHP Manisa Milletvekili Özgür Özel... Öncelikle çalışmalarıyla Manisa’da bence ilk kez CHP’ye uzak olan vatandaşları bile CHP’ye sıcak baktıracak noktaya getiren Özgür Özel’in neden bu polemiğin içinde olduğuna anlam veremediğimi söylemem

Manisaspor, bence bu hafta ligdeki en zor maçına çıkacak. Her maçın kendine özgü zorlukları vardır elbette. Hiçbir maç kolay değildir. Hiçbir maç, oynamadan kazanılmaz.
Yarınki Manisaspor-Ankaragücü maçının doğal favorisi, ev sahibi ekip...
Son üç haftayı galibiyetle kapatan, iyi oynasa da, kötü oynasa da kazanmasını bilen bir takımın favori olması normaldir. Ama ben bu maçtan korkuyorum.
Neden korkuyorum? Ankara’nın gücünden mi? Kesinlikle değil. Peki neden? Açıklayayım:
Ankaragücü’nün ligdeki konumundan çekiniyorum. “7 haftada bir puan alan takımdan korkulur mu?” demeyin. Bal gibi korkulur.
Hatırlayın geçen sene, 4 haftada sıfır çeken Manisaspor’u... Nasıl da gidip koskoca Trabzonspor’u deplasmanda yeniverdi?
Can derdindeki takıma karşı oynamak zordur.

Ülkemizin üzerinde yine karabulutlar dolaşıyor.
Bir hafta içinde kapkara bir ülke olduk. Üst üste gelen acı haberlerle karalar bağladık.
24 şehidimizin acısı yüreklerdeyken, şimdi de Van’dan gelen haberlerle yıkıldık.
Kayahan ustanın şarkısını söylüyoruz hep bir ağızdan, “Allah’ım, neydi günahım.”
Çukurca’daki kahpe saldırının adresi belli. Mehmetçik bir haftadır alçaklara yaptıklarının bedelini ödetiyor.
Alçaklar, Mehmetçik’e haince saldırıyor, şehitler veriyoruz. Ardından Mehmetçik operasyona başlıyor, bir yerlerden sesler yükseliyor ‘Silahlar sussun’ diye...
Kardeşim Mehmetçik mi istiyor silahların konuşmasını? Silahla barışın olmayacağını söyleyen aydınları anlamakta zorluk çekiyorum. Silahı çeken hainler, şehitleri toprağa veren analar-babalar... Sanki barışı istemeyen bizleri. Yok öyle!

Manisaspor bir galibiyet serisine doğru gidiyor. Ne kadar sürer bilemiyorum.
Ama şimdilik iki de iki oldu. Üçte üç olursa tadından yenmez. Üçte üç olması zor görünüyor. Çünkü Karabük maçında oynan futbol kötü, sonuç iyi.
Lige verilen iki haftalık aradan sonra daha diri bir Manisaspor bekledim. Ama beklentilerim boşa çıktı. Evet; hava şartları kötüydü. Hava soğuktu. Müthiş bir yağmur vardı, bardaktan boşanırcasına..
Bu kadar olumsuzluğa rağmen zemin mükemmeldi. Bir defa bu zemin için emek harcayan herkesi kutluyorum. Sabahtan akşama kadar durmadan yağan yağmur, ülkedeki çoğu stadı çamur deryasına dönüştürürken, bizim stadın zemini halı gibiydi.

Ahmet İlhan’a dikkat
Durgun başladı Manisaspor maça, aynı durgunlukta devam etti. Ligin ilk maçında kırmızı kart gören Isaac, bu kez takımını sırtladı. Kendisi için ‘Ağzıyla kuş tutsa, benim için bitmiştir’ ifadesini kullanmıştım. Yine aynı noktadayım. İki gol, üç puan Isaac’la geldi ama sahada hala saatli bomba gibi duran bir oyuncaya güvenim yok.

O bir kral... Gol kralı.
O kalecilerin korkulu rüyası.
O bir savunma oyuncularının baş belası...
O bir Makukula...
Kayserispor forması altında olsaydı, hala bu meziyetleri ile yazılırdı mutlaka...
Ama takım değiştirince, eski Makukula’dan eser kalmadı. Manisaspor forması altında sadece geçen yıl bir Trabzon maçında hafızalarda kaldı, hepsi o kadar.
Peki ne oldu da değişti Makukula?

Manisaspor Teknik Direktörü Kemal Özdeş, 2-0 yenilgiyle biten İstanbul Büyükşehir maçının değerlendirmesini yaparken, çok duygusal davranmış.
4 maçta, 3 kırmızı kart görmeyi başaran ve bu kartları istikrarlı bir şekilde birer maça yaymayı beceren futbolcuları için ‘Duygularımızı kontrol edemiyoruz’ demiş.
Bu açıklamadan kendimce şunu anladım:
Manisaspor’un üç maçta kızarmasının sebebi tamamen duygusal!
Bir takım nasıl olur da bu kadar duygularına hakim olamaz?
Trabzon maçında çift dalan, Fenerbahçe maçında bele sarılıp tuş yapan ve son olarak İstanbul maçında herkesin gözü önünde armut gibi dirseği patlatan oyuncular, nasıl bir duygu içerisindedir acaba?

Manisa’da 15 gündür çöplük meselesi konuşuluyor. 15 gün önce Cuma sabahı Manisalılar gününe ağır bir koku ile başladılar. Sabahın mağrurluğu ile yola çıkanlar, havayı soludukça bu havada tuhaf bir şeyin olduğunu anladılar. Öyle ki Manisa’da o gün ticari zeka sahibi bir girişimci “Temiz hava” satsa yok satacak. O kadar pis bir hava. Başbakanımız “dumansız hava sahası” diyor ama Manisa’nın havası cumadan beri bayağı dumanlıydı. Ancak dağıldı. Allahtan araya sağanak yağmur girdi. Ciğerlerimize de temiz havaya kavuştu.
Çöplüğümüzde herkesin beklediği patlama nihayet oldu. En son iki sene önce patlamıştı, o zaman da Allah korumuştu. Aradan iki yıl geçti yine patladı, yine Manisa’yı Allah korudu. Allah sonumuzu da hayırlı etsin diyeyim ki tam olsun. Bu çöplük işinde ne yazık ki Allah’a sığınmaktan başka çözüm yolu yok. Aslında çözüm var da... Ama isteyen yok.
Ne zaman bu patlamalar can alacak, Spil Dağı’nın yeşilliği sararacak, o zaman ahlar, vahlar içinde bu çöp sorunu çözümlenecek. Çünkü bir önceki Manisa Belediye Başkanı Bülent Kar, bu soruna ciddi el atmıştı. Harmandalı da bulunan çöplüğü, Develi Köyü civarındaki bir alana taşıyacaktı. Büyük bir maliyet getiren ve kimsenin

Ak Parti iktidara geldiği gün akıllara şu soru vardı:
‘Türkiye, İran mı olacak? Kara çarşaf hayatımıza mı girecek?’
Yıl 2001’di...
Şimdi 2011’e geldik. İktidarı beğenen var, beğenmeyen var. Hizmetlerini seven var, sevmeyen var. Ama gelinen nokta belli. İktidarın başarısını ister, muhalefetin yetersizliğine bağlayın, isterseniz halkımızın duyarsızlığına, tepkisizliğine ya da çaresizliğine bağlayın... Mal ortada.. Yüzde elli aramızda...
10 yıllık süreçte hatalarıyla, kusurlarıyla Başbakan Recep Tayyip Erdoğan ustalığa kadar uzanan adımlarını hızlıca attıÖ 2001 yılında akıllara takılan bazı korkuların da yersiz olduğunu gösterdi... Bazı konularda da fazla cesur adımlar attı... İşte o adımlardan bir tanesi “Dumansız hava sahası” meselesi..
Bu sigara meselesinde tuzu kuru olanlardanım. Bazılarının “En iyi dostum” dediği bu dostla bir türlü tanışamadık. 40 yıllık ömrümüzde yediğimiz dost kazıkları bile bizi sigaraya yöneltmediğine göre, bu saatten sonra da sigara ile tanışmam diye düşünüyorum...
Bu mesele de fırtınalar koptu. Ne kahveciler kaldı bağırmadık, ne restoran sahipleri... Bu sektörden ekmek kazanan bir çok kişi de işsiz kaldı. Ama hükümet, kararından geri adım