Ne demek yahu Bonomo?” “Sahne adı mıymış?”
Milli huyumuzdur. Çok tanıdık, bildik, alışıldık olmayan herşeye, böyle şüpheyle yaklaşırız biz. Neymiş, neyin nesiymiş, kimlerdenmiş? Koskoca ülke değil, bir dedikoducu mahalle mübarek!
Ana akım severiz biz. Tam da bu yüzden herhalde, bu ülkede kızların yüzde 60’ının adı Elif, Zeynep, Ayşe, erkeklerin ezici çoğunluğunun ise Ali, Ahmet, Mehmet’tir. Soyadına gelince; kaç milyon “Öztürk” var bu memlekette birbirine akraba olmayan, şaşırır kalırsınız!
Milli mesele
İzmirli genç müzisyen Can Bonomo, şarkılarıyla, kendine has müziğiyle adından söz ettirmeye başladığından beri, farklı soyadıyla da gündeme geldi. 24 yaşındaki bu genç, kıpır kıpır şarkıcı, şimdi Eurovision’da Türkiye’yi temsil edecek. Bizim yıllardır, bir milli mesele addederek Malazgirt Savaşı’ndan bahseder gibi bahsettiğimiz, milli maç gibi hazırlandığımız yarışma söz konusu olunca, şarkıcının soyadı ve museviliği de allanıp pullanıp yeniden gündeme getirildi.
Basında ve sosyal medyada, konunun o kadar çok bahsi geçti ki, Bonomo çıkıp, “Evet, Museviyim. Musevilik bir dindir. Türk’üm ve Türkiye’yi temsil edeceğim” gibi açıklamalar yapmak zorunda kaldı.
Bonomo’yu bu açıklamayı yapmak zorunda bırakanların, öyle bol keseden ayrımcı, insanları dinlerine, kökenlerine göre yaftalayan yorumlar yazanların kendilerini sorgulamaya başladıkları gün, bu ülke çok daha yaşanılası bir yer olacak.
İyi adam
Can Bonomo’nun ağzından, merak edenlere soyadının sırrını açıklayalım. Yaklaşık 540 yıl önce İspanya’dan Anadolu’ya göç eden musevi dedelerinden miras bu ad, İbranice “iyi adam” demekmiş.
Ben, bu genç, İzmirli, “iyi adam”a güveniyorum. Enerjisi, neşesi, çabası, Erkin Koray, MFÖ sevgisi müziğine yansıyor bence. Bonomo’yu deneyimsizlikle eleştirmek de bu yüzden manalı gelmiyor. Bana sorarsanız, bu yıl Eurovision yarışı, belki deneyime değil, ama coşkulu, heyecanlı, genç bir hevese teslim edildi. Ve sadece bu tercih bile, Türkiye adına olumlu bir gelişme olarak okunabilir.
Can Bonomo’nun ilk çıkış yaptığı şarkılarından birinin adı, “Bana bir saz verin”di. Sazı, sözü verdik eline. Yolu açık olsun.
