Gökmen Aytaç

Bir zamanlar maziye bakıp o güzel günleri hatırlayalım.
Ligin 12. haftasındaki tabloyu... Ligin en az gol yiyen takımlarından biriydi Manisaspor.
22 puanla üçüncü sıradaydı üstelik. O zamanlar pek de havalıydık.
Mutlulukların, sevinçlerin tavan yaptığı 12 haftalık balayı çoktan bitti.
Ligde en az para harcayan, en az transfer yapan takımdı Manisaspor.
Plaf Off şarkılarını dilimize doladık. “Neden ilk dört takım içinde olmayalım” bile dedik.
Sonra “Yok artık, daha neler” deyip gerçeklere döndük, ilk 8’e fit olduk.

Başarmanın yarısı çalışmaksa, diğer bir yarısının da o işi istemek olduğunu düşünürüm.
Bayram değil seyran değil, neren çıktı bu söz diyebilirsiniz... Haklı da olabilirsiniz. Ancak geçen hafta içinde katıldığım bir toplantı ve hemen ertesi sabah yaptığım bazı görüşmeler benim bu yazıyı yazmama sebep oldu.
Önce geçen haftaki Celal Bayar Üniversitesi Rektörü Prof. Mehmet Pakdemirli’nin yemeğinde edindiğim izlenimle başlayayım. Celal Bayar Üniversitesi’nin bir vakfı var... Daha doğrusu vardı. Şimdilerde çeşitli sebeplerden dolayı aktif değil.
Bunun çeşitli sebepleri var. İşte bu vakfın kapısına kilit vurulmalı mı? Yoksa yaşatılmalı mı? Sorularının cevaplarını rektörümüz vakıf üyelerine danışmak için Manisa’nın sivil toplum kuruluşlarının başkanlarını ve üniversite öğretim görevlilerini bir masada bir araya getirmeye karar vermiş. Bu masa vali yardımcımız da yer alan bir diğer isim.
Rektörümüz konuşmalara başladı, görüşlerini dile getirdi. Masada bulunan her konuğa tek tek mikrofonu uzatarak görüşlerini dinledi ve vakfın yeniden hayata geçirilmesine karar verildi. Sonrasında Prof. Mehmet Pakdemirli’nin şu cümleleri beni etkiledi. Pakdemirli dedi ki, “Bana ziyarete her gün

Geçen haftanın dününde, yani okulların öğretime yeniden başladığı ilk günde, Manisa’da ilginç bir protesto yaşandı...
Protestonun yaşandığı okul, Halil Yurtseven İlköğretim Okulu...
Manisa’ya yaptığı hayırlarla heykeli dikilecek büyüğümüzün yaptırdığı okul...
Malum toplumda şiddet aldı başını gidiyor. Özellikle de kadına uygulanan şiddet. Her gün gazetelerin üçüncü sayfasında şiddete maruz kalan kadınların haberlerini okuyoruz. Son olsun diyoruz. Ama olmuyor. Şiddet sanki içimize işlemiş. ‘İnsanların konuşa konuşa anlaşmalı’ diyerek büyütüldüğümüz toplumda, herkes koklaşmanın derdinde...
Bu kez şiddette maruz kalan bir öğretmen. Ve kadın bir öğretmen. İsmi Hacer Akşan. Bu olayı ilginç kılan yan ise, şiddeti uygulayanlarda kadın. Bu kez hem cinsler karşı karşıya gelmiş. Yalnız bu karşı karşıya gelme olayında pek bir adalet olmamış. Hacer öğretmen tek başına, karşısında 3 kadın ile baş etmek zorunda kalmış. Hem de 3 kardeş. Tabi ki yenik düşmüş. Olay yargıya taşınmış.
Peki 3 kardeş neden Hacer öğretmen ile kapışmış. Çünkü Hacer öğretmen, kardeşlerden birinin çocuğunun kulağını çekmiş.
Neden çekmiş?

Tam 12 hafta üç puanı bir arada görmemek kolay değil.
“Yendiğin de takım mı?” diyenlere kulak asmıyorum. Çünkü sonuçta Ankaragücü, Süper Lig takımı...
Manisa, Ankagücü’nü yenmeseydi, “Bu takımı yenemiyorsan, düş kardeşim” diyeceklerdi.
Yarın, hayati bir maç var Manisa 19 Mayıs Stadı’nda... Rakip, Bursaspor.
Ümit Özat, riskli işler yapıyor. Bu takımın yükünü çeken isimleri bir bir takımdan soğutuyor. Önce Nizamettin, şimdi de Hüseyin Tok ve Isaac...
Ankaragücü maçında bu isimlerin ikisi yedekti, biri kadroda bile yoktu.
Formsuz olabilirler ama bir kalemde silinemezler. Yeni transferler Harbuzi, Vuciceviç ve Pitbull, zamanla takıma ısınacaklar. Kemal Özdeş giderken, heyecan gelmesi için istifa ettiğini söylemişti. Ama Ümit Hoca ile fazla bir heyecan gelmedi.

Sıkıntılı bir haftayı geride bıraktım. Hava soğuktu çok üşüdüm. Bazıları için kar çok güzeldi. Özellikle seneler sonra Ege’ye ve Manisa merkeze düşen kar, başta çocukları olmak üzere büyükleri bile sevindirdi.
Bir ayağım gazete dağıtım sektöründe olduğu için, internet üzerinden gazete okumayan ve hala bizim sadık okuyucumuz olan kişilere erken saate gazete ulaştırmanın sıkıntısı ve derdi içindeydim. Bir de hayatın sorunları bu hafta üzerimizde biraz daha fazla yük olunca, hafta sonunu iple çektim.
Manisa’dan da size ne olup bittiğini anlatmam lazım. Bu yüzden gündeme baktım. Mart ayı yaklaştığı için Manisa gündemi bugünden sonra Mesir Festivali olacak. Mesirle yatıp, mesirle kalkacağız. İnşallah da bu yıl daha da güzel olacak.
Manisa gündeminde beni belki içinde bulunduğum ruh haliyle en etkileyen konu Manisa Belediye Başkanı Cengiz Ergün’ün ‘Kentsel Yenileme Projesini’ Yeni, Cumhuriyet, Hafsa Sultan ve Fatih Mahallesi sakinlerine anlatmaya çalışırken yaşananlar oldu.
Bu yüzden de filazof edasıyla attım başlığı... ‘Doğru biberdir...’ dedim. Aslında sözün doğrusu bu değil ama, bence doğru olan bu... Hayat acıdır diyeceksiniz... Ama hayatı acı yapan hayatın içindeki

Manisa Belediyesi’nin 2012 sloganı bu:
“Manisa Değişiyor.”
Değişim kelimesi genelde kulağa hoş gelir ama uygulaması hep sıkıntı yaratmıştır. Çevremizde herkes değişimi ister fakat değişmek istemez.
Bu değişim olayı iş alanında da aynı tepkiyi verir. Çalışan herkesin başından bir değişim hikayesi geçmiştir mutlaka...
İnsan değişimi ister ama alışkanlıklarından da vazgeçmez. “Eski köye yeni adet”tir değişim...
Manisa Belediyesi’nin değişim olayında işi oldukça gerçekten zor.
Belediye Başkanı Cengiz Ergün ve ekibi, göreve geldikleri günden beri değişim için canla başla çalışıyorlar. İyi işlere de imza atıyorlar, eleştirilen işlere de...

Yiğit Gökoğlan gitti kariyeri için, Simpson kaçtı gitti para için...
Peki sen niye gittin Kemal Özdeş hocam? Oldu mu peki hocam?
Bence olmadı. Giderken, “Takım iyi” diyorsun. “Yönetim iyi” diyorsun. “Her şey düzgün” diyorsun.
Madem öyle, niye gidiyorsun hocam?
“Yeni bir heyecan gelmeli” diyorsun.
Koltuğu bırakıp giderken, akbabaların iştahını kabartıyorsun. Peki hocam başarısız mısın da gidiyorsun?
Ligin en az transferini gerçekleştiren bir takımla yola çıkıyorsun, neredeyse koca bir devre parasız pulsuz oynayan futbolcularını motive etmeye çalışıyorsun.

Geçen hafta Milli Eğitim sistemindeki atamalara göndermek yapmıştık. Olumlu tepkiler aldık. Okunduğumuzu anladık, mutlu olduk.
Yücel Eralp ağabeyimize, cesurca bulduğu yazımız hakkındaki övgü dolu sözleri için teşekkür ediyorum.
Milli Eğitim’den devam edelim.
Öncelikle Sağlık Bakanlığı ve Milli Eğitim Bakanlığı’nın aldığı kararla okullarda bu dönem gazlı içecekler ve cipslerin satışı yasaklandı.
Zaten ülkede bir şeyin önüne geçemiyorsanız yasaklayıp işi kökünden çözüyorsunuz.
Gerçi bu yasak, gerekli bir yasak. Amaç, çocukları sağlıklı beslenmeye teşvik etmek...
Obezite çağımızın sorunu hale geldi. Düzensiz beslenme, abur caburlar minik öğrencilerimizi, genç yaşta dev bir öğrenci haline getiriyor.